bad girl p: 122

کوک: اول قرصتو بخور(بغض)
هانا: تا نگین چیشده نمیخورم
کوک: لطفا اول بخور
هانا: گفتم......
کوک نزاش ادامه حرفمو بگم و با حرفش دیگه مجبور شدم بخورم
کوک: جون من بخور بعد میگیم
واقعا داشتم میترسیدم یعنی چی شده که منو انقد ناراحت میکنه
قوطی سفید رنگ رو میز برداشتم و ی دونع قرص با ی لیوان آب خوردم
از چهره های همشون معلوم بود چقد داغونن ی حدسایی میزدم ولی باورش برام سخت بود
هانا: ببینم نکنه
ی مکث کردم و بعد ادامه دادم
هانا: بابا اینا چیزیشون شده (بغض)
سه تاشون سرشونو انداختن پایین و فقط اشک میریختن
با حرص بلند شدم و داد زدم
هانا: با شماهام جواب منو بدید (داد، گریه)
کوک از جاش بلند شد خواس بیاد سمتم با دست بهش اشاره کردم جلو نیاد
هانا: فقط ی کلمه جوابمو بدید ارع یا نه(گریه، اروم)
کوک: ارع هم مامان هامونو هم باباهامونو(گریه)
حضمش برام سخت بود همونجا رو زمین فرود اومدم کوک اومد کنارم نشست سرمو گذاش رو سینش
کوک: اروم باش عشقم (گریه)
هانا: یعنی چی اخه چطوری(گریه، داد)
1ماه بعد
1ماهی از مرگ مامان بابا میگذره بلاخره تونستیم با نبودشون کنار بیایم و تازه فهمیدم که اون ماموریتی که راجبش حرف میزدن و میگفتن که حتما خودمون باید برین همین بوده ولی هنوزم نتونستم اون نامه بابارو بازکنم
توی شرکت بودم و داشتم مث همیشه پرونده هارو بررسی میکردم این نامه ذهنمو درگیر کردع بود بازم پس کشویی که نامه رو توش گذاشته بودم رو با کلید بازکردم و نامه رو از تو کشو دراووردم و گذاشتمش رو میز
پاکت سفید رنگشو برای بار دوم باز کردم و نامه رو دراووردم همینکه میخواستم بازش کنم ی نفر بدون در زدن اومد داخل نامه رو پشت کمرم قایم کردم
فک میکردم کوکه ولی یوهان بود
یوهان: سلاممم خواهر کوچولوم چطوری؟
هانا:بد نیستم
اومد داخل درم پشت سرش بست وقتی دستمو پشت کمرم دید با چهره ای که تعجب توش موج میزد پرسید