فقط یکبار دیگر p9

کیونگ سان: هر روز اطلاعاتمون رو آپدیت میکنن مارو از اوضاع هیترا باخبر میکنن و روش های دیگه رو بهمون یاد میدن.....در ضمن چند تا چیز هم هست ک من باید بهت بگم
من: جانم بگو
کیونگ سان: زیاد نباید با بچه های ما گرم بگیری .. ...تا حد امکان نزار کسی بهت دست بزنه و خودتم از لمس مردا دوری کن ب غیر از کار های گروهی.......کلاهت رو به هیچ عنوان از سرت درنیار و حواست باشه جایی میخوای حرف بزنی صداتو عوض کنی .......کمد وسایل من هم شماره ۳۸ کلیدش هم بهت میدم ، وقتیم ک میخوای لباستو عوض کنی برو توی اتاقکا و حواست باشه کسی اونجا نباشه درشم همیشه قفل کن
من: به روی چشمم
نفسشو از کلافگی بیرون داد : حس میکنم یه چیزی رو یادم رفته بهت بگم ولی هر چقد فک میکنم یادم نمیاد
من: اشکال نداره حالا
میز رو جمع کردیم امشب نوبت من بود رو کاناپه بخوابم دراز کشیدم
لبه کاناپه نشست و دستی روی موهام کشید: هنوزم نمیدونم کار درستی کردم یا نه
من: مطمئن باش درسته
کیونگ سان: شب بخی
لبخندی زدم: شب بخیر
استرس داشتم برای فردا ..اولین روزی بود که بدون کیونگ سان میرفتم و اونجا احساس غربت میکردم......با هزار فکر و خیال چشامو بستم.
با صدای زنگ ساعت ۶ پاشدم، رفتم دستشویی و صبونه رو حاضر کردم
کیونگ سان هم بیدار شد
من: سلام...چرا پاشدی میخوابیدی خب
کیونگ سان: اولین روزته از فردا میخوابم دیگه
حاضر شدم و جلوش وایسادم کلید کمد رو بهم داد و از سر تا پا نگاهم کرد وقتی دید چیزی کم و کسر نیست راهیم کرد
آدرس کمپانی رو به تاکسی دادم چون کیونگ سان ماشینشو لازم داشت
بعد مدتی رسیدم ..کارت ورود کیونگ سان رو زدم و داخل شدم...دیروز سعی کردم مسیر رو خوب ب یاد داشته باشم
رسیدم به رختکن و سلام کردم اونا هم سلام کردن ...یه جورایی حس خجالت تو وجودم بود چون بین اون همه پسر بودم
به سمت کمد کیونگ سان رفتم و درشو باز کردم بدون جلوه توجه به سمت اتاقکی ک لباس هارو توش عوض میکردن رفتم
لباسامو با شلوارک و تیشرت کیونگ سان عوض کردم...پوستم سفیدم که از کمی بالای مچ تا زانوم بیرون بود خودنمایی میکرد.
تا جایی ک شد جوراب مشکیمو کشیدم بالا تا کمتر معلوم باشه . تو دلم دعا میکردم ک کسی بهم توجه نکنه ......با تردید رفتم بیرون ، همه داشتن حاظر میشدن بعضیا لباس هاشون رو مثل من تو اتاقک عوض میکردن بعضیا هم توی رختکن جلو بقیه