part6 (psycho lover)

اون یه نامه از طرف یه زنی به اسم کیم هااون بود که میگفت:"جونگ کوک عزیزم...اینکه برای بزرگ کردنت تلاش کردم و برات نقش مادر رو بازی کردم برای من یه افتخار بود...ای کاش خواهرت هم زنده بود و موفقیت هردوتون رو میدیدم اما حالا که تو موفق شدی و به خواسته هات رسیدی من بازهم خوشحالم ...دکترم گفته امیدی به زنده موندنم نیست پس باید برای تنها کسی که دارم وصیتنامه رو بنویسم... جونگ کوک خودت میدونی که ا/ت بچه ی کانگ سوجون عوضی نیست اینم می‌دونیم که چقد مورد آزار اون قرار گرفته ...اون لیاقت ا/ت رو نداره...یادته همیشه میگفتی برام جبران می کنی اما نمی‌دونستی چطوری؟ میشه برادرزادم رو پس بگیری؟ فقط ازت می‌خوام که اونم مثل بقیه فرزندخونده هات توی آرامش باشه نه کنار خانواده ای که بهش ظلم می کنن ...لطفا ازش مراقبت کن ...این تمام خواسته ی منه امید وارم اون دختر بیچاره رو نجات بدی و از حقیقت باخبرش کنی ...
دوست دار تو ...خاله هااون"
این بود نامه ی اون خانمه به جونگ کوک سرمو بلند کردم و توی چشمای جونگ کوک نگاه می کردم و گفتم: این یعنی چی ... میخوای بگی من بچه ی کانگ سوجون نیستم؟
بغض داشت گلومو چنگ میزد که جونگ کوک نفسشو کلافه داد بیرون و گفت: خودت که خوندی...هنوز باورت نشده؟
چشمام شروع به بارش کردن برای یک لحظه تمام گذشتم از جلوی چشمام عبور کرد
پس این دلیلش بود ؟ برای این بود که بین من و بچه های پدرم فرق بود؟ برای همین بود که من هیچوقت مثل بقیه خواهرام مهم نبودم...من اصلا نسبتی باهاش نداشتم دردایی که کشیده بودم باعث میشدن باور کنم که من بچه ی کانگ سوجون نیستم ولی از طرفی به هیچ کسی اعتماد نداشتم