مصاحبه سایت گل با مهدی هاشمی نسب یاغی فوتبال ایران که با

مصاحبه سایت گل با مهدی هاشمی نسب یاغی فوتبال ایران که با سوزاندن قرمزها برای همیشه محبوب هواداران میلیونی پرافتخارترین تیم ایرانی آسیا شد.
تیتر خبر:ﻣﻦ ﺍﺳﺘﻘﻼﻟﯽ ﺍﻡ ،اﺳﺘﻘﻼﻟﯽ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﻼﻟﯽ می میرم.
ﺳﺎﯾﺖ ﮔﻞ - ﭼﻄﻮﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﺎﺷﻤﯽ ﻧﺴﺐ ﻫﻤﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ های
ﭘﺮﺳﭙﻮﻟﯿﺴﯽ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺩﺵ ﮐﺸﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؟
مهدی هاشمی نسب میگوید ﭘﺮﺳﭙﻮﻟﯿﺴﯽ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩﺵ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﻣﻬﺪﯼ هاﺷﻤﯽﻧﺴﺐ
ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﻧﺎﻣﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪﻧﺶ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ
ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺩﻫﻪ 70 ﻭ ﺍﻭﺍﯾﻞ ﺩﻫﻪ 80 ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ .
ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﺎ ﯾﺎﻏﯽ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﺟﺬﺍﺏ ﻮﺍﻫﺪ
ﺑﻮﺩ . ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺩﻭ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﮐﻪ ﻫﺎﺷﻤﯽﻧﺴﺐ ﺭﻭﺑﻪﺭﻭﯼ ﻣﺎ ﻧﺸﺴﺖ
ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺟﻨﺠﺎﻟﯽﺍﺵ ﺍﺯ ﭘﺮﺳﭙﻮﻟﯿﺲ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﻭ ﮔﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ
ﺍﺣﻤﺪﺭﺿﺎ ﻋﺎﺑﺪﺯﺍﺩﻩ ﺯﺩ، ﺳﻮﮊﻩ ﺍﺻﻠﯽ ﺑﺤﺚ ﺑﻮﺩ . ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺩﺍﺭﺑﯽ
69 ﺑﻪ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﺎﺷﻤﯽ ﻧﺴﺐ
ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺑﻮﺩ . ﻣﻬﺪﯼ ﻫﺎﺷﻤﯽﻧﺴﺐ ﺁﻥﻗﺪﺭ ﺭﮎ ﻭ ﺭﺍﺳﺖ
ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﯾﺎﻏﯽﺑﻮﺩﻧﺶ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﯾﮏ ﺫﺭﻩ ﻫﻢ ﮐﻢ
ﻧﺸﺪﻩ، ﮔﺮﭼﻪ ﻧﺎﮔﻔﺘﻪﻫﺎﯼ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺍﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺩﻟﯿﻞ ﺍﻧﺘﻘﺎﻟﺶ ﺍﺯ
ﭘﺮﺳﭙﻮﻟﯿﺲ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺍﻧﮕﯿﺰﻩﺍﺵ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﻞﺯﻧﯽ ﺑﻪ
ﺗﯿﻢ ﺳﺎﺑﻘﺶ ﺗﮑﺎﻥﺩﻫﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩ . ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮐﺘﮏﺧﻮﺭﺩﻥ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ
ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮﺩ، ﺍﺷﮏ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ . به
ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ، ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺩﺍﺭﺑﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﺐ ﻭ ﺗﺎﺏ باﺯﯼ
ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﺎ ﻫﺎﺷﻤﯽ ﻧﺴﺐ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ
ﯾﺎﺩﺁﻭﺭﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﻫﯿﺠﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﺍﺭﺑﯽ ﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪ . ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ
ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩ .
ﻣﻬﺪﯼ ﻫﺎﺷﻤﯽ ﻧﺴﺐ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺍﺳﺘﻘﻼﻟﯽ ﺍﺳﺖ ﯾﺎ پرسپولیسی؟
ﺍﯾﻦ ﺳﻮﺍﻝ ﺭﺍ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻡ .
ﯾﻌﻨﯽ ... ؟
شک ﻧﮑﻦ .ﻣﻦ ﺍﺳﺘﻘﻼﻟﯽ ﺍﻡ . ﺍﺳﺘﻘﻼﻟﯽ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﻭ
ﺍﺳﺘﻘﻼﻟﯽ ﻣﯽ ﻣﯿﺮﻡ .
ﺍﻣﺎ ﭼﻬﺎﺭ ﮔﻞ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻟﺒﺎﺱ ﭘﺮﺳﭙﻮﻟﯿﺲ ﺯﺩﻩ ﺍﯼ ..
ﻋﻮﺿﺶ ﯾﮏ ﮔﻞ ﺯﺩﻩ ﺍﻡ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻫﻤﻪ ﺁﻥ ﭼﻬﺎﺭ ﮔﻞ ﻣﯽ
ﺍﺭﺯﺩ .ﺑﺮﻭﯾﺪ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻘﻼﻟﯽ ﻫﺎ ﺑﭙﺮﺳﯿﺪ . ﺍﺯ ﭘﺮﺳﭙﻮﻟﯿﺴﯽ ﻫﺎ ﻫﻢ
ﺑﭙﺮﺳﯿﺪ . ﺁﻥ ﭼﻬﺎﺭ گل ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺯﯾﺮ ﺯﺑﺎﻧﺸﺎﻥ ﻣﺰﻩ ﮐﺮﺩﻩ؟ﯾﺎ ﺁﻥ
ﮔﻠﯽ ﺑﻪ ﭘﺮﺳﭙﻮﻟﯿﺲ ﺯﺩﻡ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﺸﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ... ﺍﺻﻼ بگذارید
ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﻨﻢ . ﭘﺮﺳﭙﻮﻟﯿﺲ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻦ ﻣﺮﺩﻩ
ﭼﻨﺪ ﺩﺍﺭﺑﯽ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻩﺍﯼ؟
ﻣﻦ ﺍﺯ ﺳﺎﻝ 75 ﺗﺎ 81 ﺩﺭ ﺩﺍﺭﺑﯽﻫﺎ ﺑﻮﺩﻩﺍﻡ ﻭ ﺟﺰ ﺑﻪ ﺑﺮﺩ، ﺑﻪ
ﭼﯿﺰ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽﮐﺮﺩﻡ . ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺑﺮﺩﻥ ﻓﮑﺮ
ﻣﯽﮐﺮﺩﯾﻢ . ﺩﺭ 13 ﺩﺍﺭﺑﯽ ﺑﻮﺩﻡ، ﭼﻬﺎﺭ ﮔﻞ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﺯﺩﻡ ﻭ یک
ﮔﻞ ﺑﻪ ﭘﺮﺳﭙﻮﻟﯿﺲ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻡ ﮔﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺮﺳﭙﻮﻟﯿﺲ ﺯﺩﻡ، ﺑﻪ
ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﭼﻬﺎﺭ ﮔﻠﯽ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﺯﺩﻡ، ﺍﺭﺯﺵ ﺩﺍﺷﺖ .
ﻫﻤﻪ ﺍﺵ ﺍﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺭﺍ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ...ﺗﻮ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺭﮐﻮﺭﺩﺩﺍﺭﺍﻥ
ﺩﺍﺭﺑﯽ ﻫﺴﺘﯽ . ﻫﻤﻪ ﮔﻠﻬﺎﯼ ﺩﺍﺭﺑﯽ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺳﺮ ﺯﺩﻩ ﺍﯼ . ﯾﺎﻏﯽ
ﻫﻢ ‌ﺑﻮﺩﯼ، ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻋﻠﯽ ﭘﺮﻭﯾﻦ ﻫﻢ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﯼ ...
ﺷﻤﺎ ﺣﮑﻢ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺑﯿﺎﻭﺭ . ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﺪ ﮐﻢﮐﻢ ﭘﯿﺶ ﺑﺮﻭﯾﻢ . ﻟﻄﻒ
ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﮔﻞﻫﺎ ﺭﺍ ،ﺑﺎ ﺳﺮ، ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﺑﺰﻧﻢ . ﻣﻨﮑﺮ
ﺯﺣﻤﺎﺕِ ﻫﻢﺑﺎﺯﯾﺎﻧﻢ ﻧﻤﯽﺷﻮﻡ، ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﺑﺎﻻﯾﯽ ﻧﺒﻮﺩ، ﺍﻻﻥ مهدی
ﻫﺎﺷﻤﯽﻧﺴﺐ ﺭﻭﺑﻪﺭﻭﯼ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﯽﻧﺸﺴﺖ . ﺍﺻﻼ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﺮﺣﻮﻡ
ﺻﻔﺮ ﺍﯾﺮﺍﻧﭙﺎﮎ ﻫﻔﺖ ﮔﻞ ﺯﺩﻩ، ﻣﻦ ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﻢ؟ ﺍﻣﺎ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﻪ
ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﻮﻧﻞ ﻭﺭﺯﺷﮕﺎﻩ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﺑﺎﻻ ﻧﯿﺎﯾﯽ ﻭ
ﻫﯿﺎﻫﻮﯼ ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﻮﯼ، ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ، ﺍﺣﺴﺎﺱ
ﻣﯽﮐﻨﯽ ﺗﯿﻤﺖ ﺩﺍﺭﺑﯽ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻣﯽﺑﺮﺩ، ﺍﻣﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺍﺯ تونل
ﺑﺎﻻ ﻣﯽﺁﯾﯽ، ﺯﺍﻧﻮ، ﺩﺳﺖ ﻭ ﻋﻀﻠﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽﺍﻓﺘﻨﺪ . ﺁﻥ
ﻫﻮﺍﺩﺍﺭﺍﻥ، ﺁﻥ ﺭﻗﺺ ﭘﺮﭼﻢﻫﺎ، ﺳﻮﺕﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ،
ﺩﻭﺭﺑﯿﻦﻫﺎﯼ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻧﯽ ﻭ ﻋﮑﺎﺱﻫﺎ ﺁﺩﻡ ﺭﺍ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ .
ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﭼﻪ ﺣﺴﯽ ﺩﺍﺭﺩ؟
ﺣﺴﺶ ﮐﻪ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﺗﻦ ﺁﺩﻡ ﺭﺍ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﯾﮏ ﺳﻮﺍﻝ ﺑﻪ
ﺫﻫﻨﺖ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ .ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺕ ﻣﯽﮔﻮﯾﯽ ﺍﮔﺮ ﺑﺒﺎﺯﯾﻢ، ﭼﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ؟ ﺗﺎ
ﺁﺧﺮ ﻓﺼﻞ ﺑﺎﯾﺪ ﮐُﺮﯼ ﺑﺸﻨﻮﯾﻢ، ﺩﺭ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﻭ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ . ﺁﺩﻡ
ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ . ﺩﺍﺭﺑﯽ ﺁﻥﻗﺪﺭ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺎ، ﻋﻠﯽﺁﻗﺎ
ﻣﯽﮔﻔﺖ ﺩﺍﺭﺑﯽ ﺭﺍ ﺑﺒﺮﯾﺪ، ﺗﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﺶ ﻣﺎﻩ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﺎﺷﯿﻢ . ﺣﺎﻻ که
ﻓﻌﻼ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﺷﺶ ﻣﺎﻩ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﻮﺩ . ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﻩ ﻓﺮﻭﺭﺩﯾﻦ که
ﺑﺎﺯﯼ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺷﺶ ﻣﺎﻩ ﺩﯾﮕﺮ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺎ ﻣﺎﺟﺮﺍ برای
ﭘﺮﺳﭙﻮﻟﯿﺲ ﺭﻗﻢ ﺑﺨﻮﺭﺩ .
ﺩﺭ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ، ﺣﺲ ﺍﺗﮑﺎ ﺑﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺎﺯﯾﮑﻨﺎﻥ ﺑﻪ آدم
ﺩﺳﺖ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ؟
ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﺧﻮﺏ ﮔﻔﺘﯽ . ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻣﻦ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺁﺩﻡﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺑﺎﺯﯼ
ﻣﯽﮐﺮﺩﻡ؛ ﻧﺎﺩﺭ ﻣﺤﻤﺪﺧﺎﻧﯽ، ﺑﻬﺮﻭﺯ ﺭﻫﺒﺮﯼﻓﺮﺩ، ﺍﻓﺸﯿﻦ ﭘﯿﺮﻭﺍﻧﯽ
ﻭ ... ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺣﻘﯿﻘﺘﺎ ﺑﺎﺯﯾﮑﻨﺎﻧﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﺜﻞ ﺻﺨﺮﻩ، ﮐﻪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻭﺭﻭﺩ
ﺗﻮﭖ ﺭﺍ ﻧﻤﯽﺩﺍﺩﻧﺪ . ﺷﻤﺎ ﺍﺻﻼ ﺑﺮﻭ ﺧﻂ ﺣﻤﻠﻪ ﺭﺍ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ؛ ادموند
ﺑﺰﯾﮏ ﻭ ﺣﺘﯽ ﻧﻌﯿﻢ ﺳﻌﺪﺍﻭﯼ . ﺩﺭ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻣﺎﺷﺎﺀﺍﻟﻠﻪ
ﻧﺎﻡﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺯﯾﺎﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ؛ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻮﺍﺯﯼ، ﺳﯿﺮﻭﺱ ﺩﯾﻦﻣﺤﻤﺪﯼ،
ﻓﺮﺯﺍﺩ ﻣﺠﯿﺪﯼ، ﻋﻠﯿﺮﺿﺎ ﺍﮐﺒﺮﭘﻮﺭ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻫﻤﻪ ﺍﺳﺘﻘﻼﻟﯽﻫﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ
ﺩﻭﺭﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﺖﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ . ﻫﻤﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﮕﺎﻩ
ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﯾﺎﺩ ﻭﯾﮋﮔﯿﻬﺎﯼ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ .من
ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺗﯿﻢ ﺑﺎﺯﯾﮑﻦ ﺑﺎﺗﻌﺼﺒﯽ ﺑﻮﺩﻡ . ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺩﺍﺭﺑﯽ ﺗﺮﺱ ﺩﺍﺭﺩ .
ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻤﯿﻦ ﺗﺮﺱ ﺯﯾﺎﺩ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻩ ﺗﺎ ﺍﮐﺜﺮ ﺩﺍﺭﺑﯽ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻬﺎﯼ
ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺩﺍﺭﺑﯽﻫﺎ ﻣﺴﺎﻭﯼ ﺷﻮﺩ . ﺍﺻﻼ ﺗﺮﺱ ﺍﺯ ﺑﺎﺧﺖ ﺑﺎﻋﺚ
ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺩﺍﺭﺑﯽ ﻣﺴﺎﻭﯼ ﺷﻮﺩ . ﺍﻣﺎ ﻣﺎ ﻧﻤﯽﺗﺮﺳﯿﺪﯾﻢ . ﺩﺭ ﺟﺪﻭﻝ
ﺩﻫﻢ ﯾﺎ ﯾﺎﺯﺩﻫﻢ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ، ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺍﺭﺑﯽ ﺭﺍ ﻣﯽﺑﺮﺩﯾﻢ . ﺍﺻﻼ همه
ﻫﻮﺍﺩﺍﺭﺍﻥ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﻭ ﭘﺮﺳﭙﻮﻟﯿﺲ ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺩ ﺩﺭ ﺩﺍﺭﺑﯽ ﺭﺍ