فقر احمق می کند

روزی را تصور کنید که چند تایی جلسه‌ دارید و فهرست کارهایتان به اندازه‌ای نیست که از دست در رود. زمانی که کاری ندارید را صرف طول دادن ناهار یا حضور در یک جلسه می کنید و یا به یکی از همکارانتان زنگ میزنید تا احوالش را بپرسید. حالا روز دیگری را تصور کنید که برنامه کاری تان پر از جلسات پشت سرهم است. آن وقت آزاد کوتاهی هم که دارید باید به یک پروژه عقب افتاده اختصاص یابد. در هر دوی این موارد زمان از نظر فیزیکی کمیاب است. مقدار ساعتی که سر کار بوده‌اید یکی بوده و فعالیت‌های زیادی برای پر کردن این ساعت پیش رویتان بوده است. با این حال در یک مورد شما عمیقاً نسبت به این کمیابی و محدود بودن زمان آگاه بوده اید؛ در مورد دیگر این کمیابی واقعیتی مبهم بوده و شاید اصلاً توجتان را جلب نکرده است. احساس کمیابی از واقعیت فیزیکی‌اش مجزاست.

پ.ن: باز هم از اون کتاب ها که خیلی ها تعریف کردند،اما از نظر من خوب نبود.

حجم زیاد، مثال های طولانی شبیه و تکرار یه حرف به مدل های مختلف که تازه سر درست بودن و نبودنش هم هزار تا ان قلت میشه آورد.

#فقر_احمق_می_کند
#سندهیل_مولاینتین
#آلدار_شفین
#سید_امیر