یه نامه به تویی که حالت بده(((:

یه نامه به تویی که حالت بده:
ببین نمیخوام امید بدم
نمیخوام حرفای محالو بیخود بزنم
میدونم اگه بگم ناراحت نباش و بیخیال شو واقعا الان نمیتونی
نمیخوام الکی ادای کسایی رو درارم که درکت میکنه
نمیخوام با گفتن اینکه همه همینطورن ، منم اینمو فلان بیسان حالتو بدتر کنم
چون میدونم اینا دلداری نیست
اینا واقعا خوب نمیکنه ادمو
گاهیم حتی بدترت میکنه طوری که واقعا نا امید میشی که چرا هیچکس نمیفهمه(:؟
طوری که آرزو میکنی کاش لاقل تمومش کنن
دیگه به جایی میرسی که اعصابت نمیکشه واقعا
ببین آخرش تموم میشه شاید الان درک نکنی ولی من فهمیدمش
تا ابد که اینطوری نمیمونه،میمونه؟
توی این حال میدونم احساس تنهایی میکنی
تو به کسی نیاز نداری
باشه؟
بزار برن اصن بهتر
یبار اومد یبارم رفت ، دیگه تکرار نمیشه که اینقد غصشو بخوری
اگه خانوادتن میدونم چی میکشی، چون دختری،میدونم...
ولی هرچیم که بشه ببین هرچقدرم طول بکشه روزا میگذرن ، تموم میشه، فراموش میشه، حل میشه
تو قوی باش...
باشه؟
شاید حس میکنی بجز خودت هیچکس نمیفهمتت
خب هیچکس نفهمه
میدونم الان درک کردن این سخته ولی
الان که موقعیت پیش اومده
مجبوری!
پس بجای غصه خوردن
پاشو و اتفاقی که افتاده رو قبولش کن
اوکی تنهات گذاشتن، گذاشتن دیگه ، الان تنهایی باشه
مهم اینه که تنهایی دیگه الان هر چقدر که گریه کنی ارزشی نداره وقتی پیش اومده کاریش نمیشه کرد

پس خودتو جمعو جور کن،خودت به داد خودت برس خودت خودتو دوس داشته باش خودت رفیق خودت باش حتی حتی اگه خیلی سخته دووم بیار چون مجبوری چون الان دیگه پیش اومده و یه روزی هم تموم میشه
حوای خودتو داشته باش رفیق
حتی اگه حرفامو درک نکردیو به نظرت مسخره بود حالت که خوب شد بازم بخونو بیشتر درموردش فکر کن
:)))))))