مولای عشق حال زمین و زمان بد است

مــــــولای عشق! حــال زمین و زمان بد است

آلــــــــوده ست آب و هــــــوا، آسمان بد است

از حال و روزمان، تو چه می پرسی ای عزیز ؟!

پنهان نمی کنم، بــــه خــــــدا حالمان بد است

آدم ؟ قســـــم به نور تو ! « آدم » نمی شویم

همســــفره ایم با هــــــوس و نانمان بد است

ما همچنان به حــــــــال هبوطیم و در سقـوط

آری، قـــــبول، پلـــــه ی این نردبان بد است!!

از شش جهت امـــــام زمــــان می کند ظهور!

دارم یقین که آخـــــر این داستــــــان بد است

در ذات خویش، حضـــــرت اســلام کامل ست

بـــــاور کنـــیم، ذات مسلمانمـــــــان بد است

از چـــــشم مهــــــــربان تــــــــو افتاده ایم ما

افتادن از نگاه شمــــا، بی گـــــــمان بد است

پشت ســـــــر شمـــــــا و خدا بد ... چقدر بد!

مـــــا را ببخش، حضرت جان! کارمان بد است

کــــوچک تـــــــــرم از آن که بگویم بیا و یا ...؟

خط و نشـــــان برای امـــــــــام زمان بد است

جان کلام : این که شمــــــا حی و حـــــاضری

ما غــــایبان منتظـــــریم و «همین»! بد است