چند راز دربارۀ دروغ و ریا

«چند راز دربارۀ دروغ و ریا»

*دروغ می‌گوئی و ریا می‌کنی که کسب اعتماد کنی در حالیکه بالاخره آنرا نابود می‌سازی زیرا دروغ، محکوم به رسوائی است. پس دروغگوئی‌، حماقت است.

*دروغ می‌گوئی تا در نزد دیگران زیبا ولی در نزد خودت زشت شوی.

*دروغگوئی و ریا موجب دو گانگی و تناقض در سیستم اعصاب و روان شده و نهایتاً این جدال به بدن و همه اعضاء و جوارح سرایت می‌کند و تن را نیز بیمار می‌سازد. دروغگوئی‌، تن و روان را به فساد می‌کشاند.

*دروغگو بتدریج دروغ خود را باور می‌کند و این اساس نسیان و هذیان و جنون است.

*آنچه که موجب دروغ و ریا می‌شود، تلا ش برای گرفتن تأیید از دیگران است یعنی مردم پرستی علت العلل دروغگوئی بعنوان امّ الفساد و اساس کفر است.

*تلاش برای محبوب شدن‌، علت دروغ و ریا می‌باشد که نها یتاً موجب نفرت می‌شود. پس «دروغ » براستی دروغ است.

*تلاش برای اثبات هستی خویش، منشاء همه دروغها و ریاکاریها ست زیرا فقط خداست که صاحب هستی است.

*ریاکاری دینی، بدترین ریاکاریها ست (نفاق‌) زیرا فردی می‌خواهد ثابت کند که خداوند فقط با او و فرقۀ اوست و لاغیر‌. یعنی خدا مال اوست.

از کتاب:دائرة المعارف عرفانی،جلد4،فصل سوم
اثر استاد علی اکبر خانجانی
www.khanjany.org
دیدگاه ها (۰)

امام جواد ع

حسد‌: شعله ای از آتش دوزخ

سرگذشت روح من

خشم، نشانه شکست ریاست.

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط