مردم شناسی ایران (ویرایش 5)
مردم شناسی ایران (ویرایش 5)
__________________________________________________
عرب ها پس از براه انداختن جنگهای سالهای 630 تا 645 زادروزی (میلادی) ، و زورگیری کردن (غصب) ایران ، در اندازه ای بسیار زیاد ، با دختران و بانوان ایرانی آمیزش کردند ، و دارای فرزندانی دورگه شدند . با گذشت سالها و سده ها ، اندازهء ژن عرب در خون این فرزندان دورگه ، کمتر و کمتر گردید ؛ ولی باید دانست که از همان سال 645 زادروزی ، این مردان عرب ، فرزندان دورگهء خود را با فرهنگ «عربی – اسلامی» پروراندند (تربیت کردند). پس از مرگ این مردان عرب ، این پرورش (تربیت) «عربی – اسلامی» ، همچنان در خاندان این دورگه ها برپا (برقرار) ماند.
در سال 935 زادروزی ، خاندان بویه (آل بویه) که از نوادگان ساسانیان و از سرزمین پهلوان خیز دیلم (در استان گیلان) بودند ، با جنگهائی که کردند ، توانستند بخش بزرگی از ایران را از چنگ خلافت بنی عباس در بیاورند و فرمانروائی خود را در آن برپا کنند (1) . در سال 945 زادروزی (میلادی) ، جوانترین پسر بویه ، که احمد معزالدوله نام داشت ، با دلاوری های خود توانست خلافت عباسیان را براندازد و در میاندورود دجله فرات ، به پایتختی بغداد ، فرمانروائی (حکومت) خود را برپا بکند (2) . عرب ها و امپراتوری بیزانس (روم خاوری) که این شکست را نمی توانستند تاب بیاورند ، «ترک ها» (غزنویان و سلجوقیان و ...) را بجای (به نیابت از) خود ، به جنگ با ایران آزاد شده فرستادند . ترک های غزنوی و سلجوقی توانستند ایران را از دست خاندان بویه دربیاورند ، و در قلمروی ایران ، فرمانروائی خود را برپا سازند . یادآوری می شود که این همپیمانی باختریان (غربی ها) با عرب ها و ترک ها ، هنوز هم پابرجا مانده است.
«ترک ها» نیز مانند «عرب ها» ، به آمیزش با دختران و بانوان ایرانی روی آوردند ، و دارای فرزندانی دو رگه شدند . «ترک ها» که مسلمان شده بودند ، این فرزندان دورگهء خود را با فرهنگ «ترکی – اسلامی» پروراندند ، ولی در این باره (مورد) نیز ، بمانند فرزندان دورگهء «عرب – ایرانی» ، اندازهء ژن ترک در این فرزندان دورگه «ایرانی – ترک» ، رفته رفته کمتر و کمتر شد .
این کمتر شدن ژن عرب و ترک در فرزندان دورگه ، تا به امروز بگونه ای پیش رفته است که ویژگی های چهرهء این فرزندان دورگه ، بیکاستانه (کاملا) مانند چهرهء «ایرانیان نیامیخته با عربها و ترکها» گردیده است ، پایابراین (بنابراین) امروزه ، شناخت «ایرانیان دورگه» از «ایرانیان نیامیخته با عربها و ترکها» ، بویژه دربارهء (در مورد) دورگه های «ایرانی – عرب» ، ناشدنی (غیرممکن) شده است ؛ ولی به چرائی (به دلیل) همین پرورش های (تربیت های) «عربی – اسلامی» و «ترکی – اسلامی» ، این انسانهای دورگه ، با پافشاری بسیار بسیار زیادی ، خود را «مسلمان دو آتیشه» و یا «ترک» میدانند. در پایان باید پیامد (نتیجه) گرفت که امروزه در ایران ، چهار گروه زیر ، زندگی می کنند :
1- «ایرانیان نیامیخته با عرب ها و ترک ها»
2- دورگه های «عرب – ایرانی»
3- دورگه های «ترک – ایرانی»
4- سه رگه های «عرب - ترک - ایرانی»
گرایش ها و ویژگی های «کرداری – رفتاری» دورگه ها و سه رگه ها
________________________________________________________________
دورگه های «عرب – ایرانی» از پرداختن به تاریخ ایران باستان خوششان نمی آید ، و همچنین بسیار دوست دارند که در هنگام سخن گقتن ، بجای واژه های فارسی ، واژه های عربی را بکار ببرند و به فراگیر (رایج) کردن فرهنگ اسلامی بپردازند . دورگه های «ترک – ایرانی» نیز از پرداختن به تاریخ ایران باستان خوششان نمی آید ، و همچنین بسیار دوست دارند که فرهنگ اسلامی را فراگیر کنند و به زبان ترکی سخن بگویند . برخی از دورگه های «عرب – ایرانی» و «ترک – ایرانی» نیز یافت میشوند که به فرهنگ باختری (غربی) بسیار گرایش دارند و شمار آنها کم نیست ؛ ولی با اینچگونی (با اینحال) دورگه یا سه رگه هائی هم یافت می شوند که باندازهء «ایرانیان نیامیخته با عرب ها و ترک ها» ، به تاریخ ایران باستان دلبستگی (علاقهء) فراوانی دارند ؛ ولی شمار آنها بسیار کم است . گرچه باید همیشه این مردم شناسی ایران را در ته یاد (ذهن) خود داشت ، ولی باید به مردم ایران ، با دیدی مردمگروهی (طبقاتی) نگریست ؛ چون چه بسا ستمدیدگانی که در میان دورگه ها و سه رگه ها یافت می شوند .
پژوهشپایه ها (منابع تحقیق):
(1)
https://en.wikipedia.org/wiki/Buyid_dynasty
https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A2%D9%84_%D8%A8%D9%88%DB%8C%D9%87
(2)
https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%B9%D8%B2%D8%A7%D9%84%D8%AF%D9%88%D9%84%D9%87_%D8%AF%DB%8C%D9%84%D9%85%DB%8C
__________________________________________________
عرب ها پس از براه انداختن جنگهای سالهای 630 تا 645 زادروزی (میلادی) ، و زورگیری کردن (غصب) ایران ، در اندازه ای بسیار زیاد ، با دختران و بانوان ایرانی آمیزش کردند ، و دارای فرزندانی دورگه شدند . با گذشت سالها و سده ها ، اندازهء ژن عرب در خون این فرزندان دورگه ، کمتر و کمتر گردید ؛ ولی باید دانست که از همان سال 645 زادروزی ، این مردان عرب ، فرزندان دورگهء خود را با فرهنگ «عربی – اسلامی» پروراندند (تربیت کردند). پس از مرگ این مردان عرب ، این پرورش (تربیت) «عربی – اسلامی» ، همچنان در خاندان این دورگه ها برپا (برقرار) ماند.
در سال 935 زادروزی ، خاندان بویه (آل بویه) که از نوادگان ساسانیان و از سرزمین پهلوان خیز دیلم (در استان گیلان) بودند ، با جنگهائی که کردند ، توانستند بخش بزرگی از ایران را از چنگ خلافت بنی عباس در بیاورند و فرمانروائی خود را در آن برپا کنند (1) . در سال 945 زادروزی (میلادی) ، جوانترین پسر بویه ، که احمد معزالدوله نام داشت ، با دلاوری های خود توانست خلافت عباسیان را براندازد و در میاندورود دجله فرات ، به پایتختی بغداد ، فرمانروائی (حکومت) خود را برپا بکند (2) . عرب ها و امپراتوری بیزانس (روم خاوری) که این شکست را نمی توانستند تاب بیاورند ، «ترک ها» (غزنویان و سلجوقیان و ...) را بجای (به نیابت از) خود ، به جنگ با ایران آزاد شده فرستادند . ترک های غزنوی و سلجوقی توانستند ایران را از دست خاندان بویه دربیاورند ، و در قلمروی ایران ، فرمانروائی خود را برپا سازند . یادآوری می شود که این همپیمانی باختریان (غربی ها) با عرب ها و ترک ها ، هنوز هم پابرجا مانده است.
«ترک ها» نیز مانند «عرب ها» ، به آمیزش با دختران و بانوان ایرانی روی آوردند ، و دارای فرزندانی دو رگه شدند . «ترک ها» که مسلمان شده بودند ، این فرزندان دورگهء خود را با فرهنگ «ترکی – اسلامی» پروراندند ، ولی در این باره (مورد) نیز ، بمانند فرزندان دورگهء «عرب – ایرانی» ، اندازهء ژن ترک در این فرزندان دورگه «ایرانی – ترک» ، رفته رفته کمتر و کمتر شد .
این کمتر شدن ژن عرب و ترک در فرزندان دورگه ، تا به امروز بگونه ای پیش رفته است که ویژگی های چهرهء این فرزندان دورگه ، بیکاستانه (کاملا) مانند چهرهء «ایرانیان نیامیخته با عربها و ترکها» گردیده است ، پایابراین (بنابراین) امروزه ، شناخت «ایرانیان دورگه» از «ایرانیان نیامیخته با عربها و ترکها» ، بویژه دربارهء (در مورد) دورگه های «ایرانی – عرب» ، ناشدنی (غیرممکن) شده است ؛ ولی به چرائی (به دلیل) همین پرورش های (تربیت های) «عربی – اسلامی» و «ترکی – اسلامی» ، این انسانهای دورگه ، با پافشاری بسیار بسیار زیادی ، خود را «مسلمان دو آتیشه» و یا «ترک» میدانند. در پایان باید پیامد (نتیجه) گرفت که امروزه در ایران ، چهار گروه زیر ، زندگی می کنند :
1- «ایرانیان نیامیخته با عرب ها و ترک ها»
2- دورگه های «عرب – ایرانی»
3- دورگه های «ترک – ایرانی»
4- سه رگه های «عرب - ترک - ایرانی»
گرایش ها و ویژگی های «کرداری – رفتاری» دورگه ها و سه رگه ها
________________________________________________________________
دورگه های «عرب – ایرانی» از پرداختن به تاریخ ایران باستان خوششان نمی آید ، و همچنین بسیار دوست دارند که در هنگام سخن گقتن ، بجای واژه های فارسی ، واژه های عربی را بکار ببرند و به فراگیر (رایج) کردن فرهنگ اسلامی بپردازند . دورگه های «ترک – ایرانی» نیز از پرداختن به تاریخ ایران باستان خوششان نمی آید ، و همچنین بسیار دوست دارند که فرهنگ اسلامی را فراگیر کنند و به زبان ترکی سخن بگویند . برخی از دورگه های «عرب – ایرانی» و «ترک – ایرانی» نیز یافت میشوند که به فرهنگ باختری (غربی) بسیار گرایش دارند و شمار آنها کم نیست ؛ ولی با اینچگونی (با اینحال) دورگه یا سه رگه هائی هم یافت می شوند که باندازهء «ایرانیان نیامیخته با عرب ها و ترک ها» ، به تاریخ ایران باستان دلبستگی (علاقهء) فراوانی دارند ؛ ولی شمار آنها بسیار کم است . گرچه باید همیشه این مردم شناسی ایران را در ته یاد (ذهن) خود داشت ، ولی باید به مردم ایران ، با دیدی مردمگروهی (طبقاتی) نگریست ؛ چون چه بسا ستمدیدگانی که در میان دورگه ها و سه رگه ها یافت می شوند .
پژوهشپایه ها (منابع تحقیق):
(1)
https://en.wikipedia.org/wiki/Buyid_dynasty
https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A2%D9%84_%D8%A8%D9%88%DB%8C%D9%87
(2)
https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%B9%D8%B2%D8%A7%D9%84%D8%AF%D9%88%D9%84%D9%87_%D8%AF%DB%8C%D9%84%D9%85%DB%8C
۳.۰k
۰۳ خرداد ۱۳۹۷
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.