آیین طلبگی
#آیین طلبگی
*قسمت هفتم
(علما وترغیب طلاب به علم آموزی)
علمای بزرگ و طراز اول حوزه های علمیه، در طول چند سده ای که از شکل گیری حوزه ها می گذرد، هم خود در کسب علم و دانش همت عالی به خرج می دادند و هم تلاش می کردند طلاب جوان را در این مسیر هدایت نمایند.
اساس و بنیان حوزه های علمیه در گذر زمان، بر تلاش وافر در راه تعلیم و تربیت بنا گذاشته شده است و عالمان دینی و بزرگان حوزوی همواره تلاش می کردند حوزه ها را در مسیر فراگیری و ارزیابی اندیشه های نو هدایت نمایند. اهتمام اساتید و نخبگان حوزه های علمیه به علم و علم آموزی در طول چند سده ای که از حیات آن می گذرد، در حقیقت ریشه در توجه اسلام به مقوله علم و دانش دارد « طلب العلم فریضة علی کل مسلم »
در حقیقت، همت در مسیر کسب علم و دانش است که معارف لازم برای سعادت انسان را از طریق بکارگیری قوه تفکر و اندیشه حاصل می نماید. امیر مومنان علی - علیه السلام - خطاب به کمیل فرمودند: «ای کمیل! هیچ حرکتی نیست، جز آنکه تو در آن نیازمند دانشی هستی.»
شاید به جرات بتوان گفت، آنچه که در شرع مقدس درباره اهمیت و قدر و قیمت تلاش علمی وارد شده، در کمتر مساله ای بیان گردیده است. از حضرت رسول الله – صلی الله علیه و آله - نقل شده است که فرمود: « مومن وقتی که از دنیا رفت، و ازخود یک صفحه بجا گذاشته باشد که در آن علمی باشد، آن صفحه روز قیامت سپری می گردد بین او و بین آتش دوزخ و خداوند متعال به هر حرفی که در آن صفحه باشد، شهری به هفت مرتبه وسیع تر از دنیا، به او عطا می فرماید، و هر مومنی که ساعتی در نزد عالمی برای (طلب علم ) بنشیند، پروردگار عزوجل به او ندا کند که نشستی پیش دوستم؟ قسم به عزت و جلالم تو را با او ساکن بهشتم گردانم و هیچ باکی ندارم.»
تاکیدات شرع مقدس و همچنین تجربه چند هزار ساله بشر در باب نقش علم و دانش در توسعه و پیشرفت کشورها و ملتها در طول تاریخ، نخبگان و رهبران دینی و سیاسی جامعه اسلامی را واداشته است که حجم بسیاری از توان و امکانات خود را، در مسیر هدایت جامعه به سمت فراگیری علوم مختلف مرتبط با سعادت دنیوی و اخروی انسان مصروف دارند. مقام معظم رهبری - دام ظله - در اهمیت علم آموزی برای سعادت جامعه اسلامی می فرمایند: « شما هدف را این قرار بدهید که ملت و کشور شما در یک دوره ای، بتواند مرجع علمی و فناوری در همه دنیا باشد. یک وقتی من در جمع جوانهای نخبه گفتم: شما کاری کنید که در یک دوره ای - حالا این دوره ممکن است پنجاه سال دیگر یا چهل سال دیگر باشد - هر دانشمندی اگر بخواهد به آخرین فراورده های علمی دست پیدا کند، ناچار باشد زبان فارسی را که شما اثرتان را به زبان فارسی نوشته اید، یاد بگیرد؛ همچنان که امروز شما برای دستیابی به فلان علم، مجبورید فلان زبان را یاد بگیرید تا بتوانید کتاب مرجع را پیدا کنید و بخوانید. شما کاری کنید که در آینده، کشور شما یک چنین وضعی پیدا کند؛ و می توانید. یک روز اینجور بوده است؛ کتابهای دانشمندان ایرانی را به زبانهای خودشان ترجمه می کردند، یا آن زبان را فرا می گرفتند برای اینکه بتوانند بفهمند...... ببینید، مرجعیت علمی این است؛ مجبورند کتاب شما را ترجمه کنند یا زبان شما را یاد بگیرند. هدفتان را این قرار بدهید. همتتان را این قرار بدهید. همت تان را پیشرفت در زمینه دانش و شکستن مرزهای علم قرار بدهید.»
«ائمه اطهار – علیهم السلام - در دوران حضور خود، بر تعلیم علوم دین و پرورش عالمان دینی تأکید فراوان داشتند و در عصر غیبت نیز علماء ربانی با تحمل سختی ها و فشارها، گاه با پیمودن فرسنگ ها راه و کشیدن مشقتهای طاقت فرسا، همان راه را ادامه داده و با آموختن علوم دین و بسط و گسترش آن، از این میراث گرانبها به خوبی پاسداری نموده و خود به درجات عالیه ای از علم و معرفت دست یافتند.»
علمای بزرگ و طراز اول حوزه های علمیه در طول چند سده ای که از شکل گیری حوزه ها می گذرد، هم خود در کسب علم و دانش همت عالی به خرج می دادند و هم تلاش می کردند طلاب جوان را در این مسیر هدایت نمایند. در این مکتب، آیین دانش اندوزی و تولید علمی به جویندگان علم آموخته می شد، بگونه ای که در موارد بسیاری، طلاب برای استفاده از محضر یک عالم مرارتهای بسیاری را تحمل می نمودند، تا بتوانند درس آن عالم را درک نموده و از وی استفاده کنند. اهتمام بزرگان دین به کسب علم و ترغیب دیگران به علم آموزی، چه با گفتار و چه با عمل، بحدی بوده است که حتی در سخت ترین شرایط نیز حاضر به ترک تحصیل و تدریس خویش نمی بودند.
علامه حسن زاده با ذکر خاطره ای از استاد خود مرحوم علامه شعرانی – رحمه الله - و درباره اهتمام ایشان در ترغیب طلاب به علم آموزی می فرمایند:« خدمت ایشان که بودم، در سال دو روز تعطیلی داشتیم، یکی روز عاشورا و دیگر روز
*قسمت هفتم
(علما وترغیب طلاب به علم آموزی)
علمای بزرگ و طراز اول حوزه های علمیه، در طول چند سده ای که از شکل گیری حوزه ها می گذرد، هم خود در کسب علم و دانش همت عالی به خرج می دادند و هم تلاش می کردند طلاب جوان را در این مسیر هدایت نمایند.
اساس و بنیان حوزه های علمیه در گذر زمان، بر تلاش وافر در راه تعلیم و تربیت بنا گذاشته شده است و عالمان دینی و بزرگان حوزوی همواره تلاش می کردند حوزه ها را در مسیر فراگیری و ارزیابی اندیشه های نو هدایت نمایند. اهتمام اساتید و نخبگان حوزه های علمیه به علم و علم آموزی در طول چند سده ای که از حیات آن می گذرد، در حقیقت ریشه در توجه اسلام به مقوله علم و دانش دارد « طلب العلم فریضة علی کل مسلم »
در حقیقت، همت در مسیر کسب علم و دانش است که معارف لازم برای سعادت انسان را از طریق بکارگیری قوه تفکر و اندیشه حاصل می نماید. امیر مومنان علی - علیه السلام - خطاب به کمیل فرمودند: «ای کمیل! هیچ حرکتی نیست، جز آنکه تو در آن نیازمند دانشی هستی.»
شاید به جرات بتوان گفت، آنچه که در شرع مقدس درباره اهمیت و قدر و قیمت تلاش علمی وارد شده، در کمتر مساله ای بیان گردیده است. از حضرت رسول الله – صلی الله علیه و آله - نقل شده است که فرمود: « مومن وقتی که از دنیا رفت، و ازخود یک صفحه بجا گذاشته باشد که در آن علمی باشد، آن صفحه روز قیامت سپری می گردد بین او و بین آتش دوزخ و خداوند متعال به هر حرفی که در آن صفحه باشد، شهری به هفت مرتبه وسیع تر از دنیا، به او عطا می فرماید، و هر مومنی که ساعتی در نزد عالمی برای (طلب علم ) بنشیند، پروردگار عزوجل به او ندا کند که نشستی پیش دوستم؟ قسم به عزت و جلالم تو را با او ساکن بهشتم گردانم و هیچ باکی ندارم.»
تاکیدات شرع مقدس و همچنین تجربه چند هزار ساله بشر در باب نقش علم و دانش در توسعه و پیشرفت کشورها و ملتها در طول تاریخ، نخبگان و رهبران دینی و سیاسی جامعه اسلامی را واداشته است که حجم بسیاری از توان و امکانات خود را، در مسیر هدایت جامعه به سمت فراگیری علوم مختلف مرتبط با سعادت دنیوی و اخروی انسان مصروف دارند. مقام معظم رهبری - دام ظله - در اهمیت علم آموزی برای سعادت جامعه اسلامی می فرمایند: « شما هدف را این قرار بدهید که ملت و کشور شما در یک دوره ای، بتواند مرجع علمی و فناوری در همه دنیا باشد. یک وقتی من در جمع جوانهای نخبه گفتم: شما کاری کنید که در یک دوره ای - حالا این دوره ممکن است پنجاه سال دیگر یا چهل سال دیگر باشد - هر دانشمندی اگر بخواهد به آخرین فراورده های علمی دست پیدا کند، ناچار باشد زبان فارسی را که شما اثرتان را به زبان فارسی نوشته اید، یاد بگیرد؛ همچنان که امروز شما برای دستیابی به فلان علم، مجبورید فلان زبان را یاد بگیرید تا بتوانید کتاب مرجع را پیدا کنید و بخوانید. شما کاری کنید که در آینده، کشور شما یک چنین وضعی پیدا کند؛ و می توانید. یک روز اینجور بوده است؛ کتابهای دانشمندان ایرانی را به زبانهای خودشان ترجمه می کردند، یا آن زبان را فرا می گرفتند برای اینکه بتوانند بفهمند...... ببینید، مرجعیت علمی این است؛ مجبورند کتاب شما را ترجمه کنند یا زبان شما را یاد بگیرند. هدفتان را این قرار بدهید. همتتان را این قرار بدهید. همت تان را پیشرفت در زمینه دانش و شکستن مرزهای علم قرار بدهید.»
«ائمه اطهار – علیهم السلام - در دوران حضور خود، بر تعلیم علوم دین و پرورش عالمان دینی تأکید فراوان داشتند و در عصر غیبت نیز علماء ربانی با تحمل سختی ها و فشارها، گاه با پیمودن فرسنگ ها راه و کشیدن مشقتهای طاقت فرسا، همان راه را ادامه داده و با آموختن علوم دین و بسط و گسترش آن، از این میراث گرانبها به خوبی پاسداری نموده و خود به درجات عالیه ای از علم و معرفت دست یافتند.»
علمای بزرگ و طراز اول حوزه های علمیه در طول چند سده ای که از شکل گیری حوزه ها می گذرد، هم خود در کسب علم و دانش همت عالی به خرج می دادند و هم تلاش می کردند طلاب جوان را در این مسیر هدایت نمایند. در این مکتب، آیین دانش اندوزی و تولید علمی به جویندگان علم آموخته می شد، بگونه ای که در موارد بسیاری، طلاب برای استفاده از محضر یک عالم مرارتهای بسیاری را تحمل می نمودند، تا بتوانند درس آن عالم را درک نموده و از وی استفاده کنند. اهتمام بزرگان دین به کسب علم و ترغیب دیگران به علم آموزی، چه با گفتار و چه با عمل، بحدی بوده است که حتی در سخت ترین شرایط نیز حاضر به ترک تحصیل و تدریس خویش نمی بودند.
علامه حسن زاده با ذکر خاطره ای از استاد خود مرحوم علامه شعرانی – رحمه الله - و درباره اهتمام ایشان در ترغیب طلاب به علم آموزی می فرمایند:« خدمت ایشان که بودم، در سال دو روز تعطیلی داشتیم، یکی روز عاشورا و دیگر روز
۹.۹k
۰۵ اسفند ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.