دیدگاه قرآن درباره بددهنی
دیدگاه قرآن درباره بددهنی
خداوند متعال در آیه ۱۰۸ سوره انعام می‌فرماید: «وَلاَ تَسُبُّواْ الَّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ فَیَسُبُّواْ اللّهَ عَدْوًا بِغَیْرِ عِلْمٍ کَذَلِکَ زَیَّنَّا لِکُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّهِم مَّرْجِعُهُمْ فَیُنَبِّئُهُم بِمَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ؛ و آنهایى را که جز خدا مىخوانند دشنام مدهید که آنان از روى دشمنى [و] به نادانى خدا را دشنام خواهند داد این‌گونه براى هر امتى کردارشان را آراستیم آنگاه بازگشت آنان به‌سوى پروردگارشان خواهد بود و ایشان را از آن‌چه انجام مىدادند آگاه خواهد ساخت».
در روایات اسلامی نیز منطق قرآن درباره ترک دشنام به گمراهان و منحرفان، تعقیب شده و پیشوایان بزرگ اسلام به مسلمانان دستور داده‌اند همیشه روی منطق و استدلال تکیه کنند و به حربه بی‌حاصل دشنام نسبت به معتقدات مخالفان، متوسل نشوند، در نهج‌البلاغه می‌خوانیم که امام علی(ع) به جمعی از یارانش که پیروان معاویه را در جنگ صفین دشنام می‌دادند، می‌فرماید: «انی اکره لکم ان تکونوا سبابین و لکنکم لو وصفتم اعمالهم و ذکرتم حالهم کان اصوب فی القول و ابلغ فی العذر؛ من خوش ندارم که شما فحاش باشید، اگر شما به‌جای دشنام، اعمال آنها را برشمرید و حالات آنها را متذکر شوید (و روی اعمالشان تجزیه و تحلیل داشته باشید) به حق و راستی نزدیک‌تر است و برای اتمام حجت بهتر».
همچنین، امام جعفر صادق(ع) در این باره فرموده است: «مِنْ عَلَامَاتِ شِرْکِ الشَّیطَانِ الَّذِی لَا شَکَّ فِیهِ أَنْ یکُونَ الرَّجُلُ فَحَّاشاً لَا یبَالِی مَا قَالَ وَ لَا مَا قِیلَ فِیهِ فَإِنَّهُ لُعِبَ بِه؛ از نشانههایى که ثابت می‌کند شیطان در نطفه فردی شرکت دارد این است که او فحاش باشد و باکى نداشته باشد که چه مىگوید و چه می‌شنود» و نیز فرموده است: «فحش دادن ظلم است و ظالم در آتش دوزخ قرار دارد».
نبی مکرم اسلام(ص) نیز در این رابطه میفرمایند: «خداوند بهشت را حرام کرده بر هر دشنام‌دهنده بی‌آبروی بی‌حیایی که از آن‌چه می‌گوید و از آن‌چه به او گفته می‌شود باکی ندارد و متأثر و ناراحت نمی‌شود» و نیز فرموده است: «هرگاه شخصی را دیدید که نسبت به آن‌چه می‌گوید یا درباره او گفته می‌شود بی‌مبالات و بی‌تفاوت است پس همانا او یا زنازاده است و یا شیطان شریک او بوده است» و نیز فرموده است: «فحش به مؤمن مانند نزدیک شدن به مرگ است».
همچنین پیامبراکرم(ص) فرموده است: «إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَ الْجَنَّةَ عَلَى کُلِّ فَحَّاشٍ بَذِی قَلِیلِ الْحَیاءِ لَا یبَالِی بِمَا قَالَ وَ لَا مَا قِیلَ فِیه؛ بهشت بر فحاش و هرزه‌گوى کم‌حیایى که باک ندارد چه می‌گوید و چه مىشنود حرام است
خداوند متعال در آیه ۱۰۸ سوره انعام می‌فرماید: «وَلاَ تَسُبُّواْ الَّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ فَیَسُبُّواْ اللّهَ عَدْوًا بِغَیْرِ عِلْمٍ کَذَلِکَ زَیَّنَّا لِکُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّهِم مَّرْجِعُهُمْ فَیُنَبِّئُهُم بِمَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ؛ و آنهایى را که جز خدا مىخوانند دشنام مدهید که آنان از روى دشمنى [و] به نادانى خدا را دشنام خواهند داد این‌گونه براى هر امتى کردارشان را آراستیم آنگاه بازگشت آنان به‌سوى پروردگارشان خواهد بود و ایشان را از آن‌چه انجام مىدادند آگاه خواهد ساخت».
در روایات اسلامی نیز منطق قرآن درباره ترک دشنام به گمراهان و منحرفان، تعقیب شده و پیشوایان بزرگ اسلام به مسلمانان دستور داده‌اند همیشه روی منطق و استدلال تکیه کنند و به حربه بی‌حاصل دشنام نسبت به معتقدات مخالفان، متوسل نشوند، در نهج‌البلاغه می‌خوانیم که امام علی(ع) به جمعی از یارانش که پیروان معاویه را در جنگ صفین دشنام می‌دادند، می‌فرماید: «انی اکره لکم ان تکونوا سبابین و لکنکم لو وصفتم اعمالهم و ذکرتم حالهم کان اصوب فی القول و ابلغ فی العذر؛ من خوش ندارم که شما فحاش باشید، اگر شما به‌جای دشنام، اعمال آنها را برشمرید و حالات آنها را متذکر شوید (و روی اعمالشان تجزیه و تحلیل داشته باشید) به حق و راستی نزدیک‌تر است و برای اتمام حجت بهتر».
همچنین، امام جعفر صادق(ع) در این باره فرموده است: «مِنْ عَلَامَاتِ شِرْکِ الشَّیطَانِ الَّذِی لَا شَکَّ فِیهِ أَنْ یکُونَ الرَّجُلُ فَحَّاشاً لَا یبَالِی مَا قَالَ وَ لَا مَا قِیلَ فِیهِ فَإِنَّهُ لُعِبَ بِه؛ از نشانههایى که ثابت می‌کند شیطان در نطفه فردی شرکت دارد این است که او فحاش باشد و باکى نداشته باشد که چه مىگوید و چه می‌شنود» و نیز فرموده است: «فحش دادن ظلم است و ظالم در آتش دوزخ قرار دارد».
نبی مکرم اسلام(ص) نیز در این رابطه میفرمایند: «خداوند بهشت را حرام کرده بر هر دشنام‌دهنده بی‌آبروی بی‌حیایی که از آن‌چه می‌گوید و از آن‌چه به او گفته می‌شود باکی ندارد و متأثر و ناراحت نمی‌شود» و نیز فرموده است: «هرگاه شخصی را دیدید که نسبت به آن‌چه می‌گوید یا درباره او گفته می‌شود بی‌مبالات و بی‌تفاوت است پس همانا او یا زنازاده است و یا شیطان شریک او بوده است» و نیز فرموده است: «فحش به مؤمن مانند نزدیک شدن به مرگ است».
همچنین پیامبراکرم(ص) فرموده است: «إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَ الْجَنَّةَ عَلَى کُلِّ فَحَّاشٍ بَذِی قَلِیلِ الْحَیاءِ لَا یبَالِی بِمَا قَالَ وَ لَا مَا قِیلَ فِیه؛ بهشت بر فحاش و هرزه‌گوى کم‌حیایى که باک ندارد چه می‌گوید و چه مىشنود حرام است
۱.۵k
۱۱ بهمن ۱۴۰۱
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.