قسمت چهارمپایانی

قسمت چهارم(پایانی)
فرودگاه‌های هیترو (لندن)، گلاسگو و ساتمپتون درمالکیت فروویال (Ferrovial) (اسپانیا، 25%)، کمپانی قطر (20%) و Caisse de Depot et placement du Quebec (کانادا، 12.62%) قرار دارد.

مالک فرودگاه گتویگ (دومین فرودگاه لندن) هم کمپانی جهانی زیرساخت‌ها (امریکا) است.

کمپانی IFM (استرالیا) علاوه برسهمی که در مالکیت شرکت آب انگلیان دارد، مالک فرودگاه منچستر هم هست و بعلاوه، حق جمع‌آوری عوارض اتوبان ام سیکس را هم در تملک دارد. درضمن مالک شرکت مخابراتی آرگیوا (Arqiva) هم هست.

همه‌ی این تحولات درواقع نتیجه‌ی سرقت از دارایی‌های عمومی در یک مقیاس بزرگ است که اتفاق افتاد. دارایی‌هایی که متعلق به عموم مردم بریتانیا بود درواقع به شرکت‌ها و دولت‌های خارجی ارایه شد. لندن اخیراً به دلایل بسیار محکم با این که در قدرشناسی از مارگرت تاچر برایش مجسمه‌ای بسازند، مخالفت کرد.

نظر به این که تاچر در واقع معمار این واگذاری‌ها بود که به کمپانی‌ها و دولت‌های خارجی هبه شد به‌یقین احتمال این که اروپایی‌ها بخواهند برای قدرشناسی از او مجسمه بسازند به‌مراتب بیش‌تر از لندن است و همچنین است ژاپن، استرالیا، کانادا، مالزی، امریکا، چین، قطر و سنگاپور.

بانوی آهنین درواقع این سرقت در روز روشن را آغاز کرد تا صاحبان ثروت‌های خصوصی و دولت‌های دیگر کشورها به طرز چشمگیری از آن بهره مند شوند.

عموم در بریتانیا، که در واقع مالک اصلی این دارایی‌ها بودند، سرشان بدون کلاه ماند.

و همه‌ی این‌ها در زمانی اتفاق افتاد که تفاوت در ثروت بین کسانی که اندکی زیادی دارند و آن‌ها که به‌سختی می‌توانند زندگی‌شان را اداره کنند، به حدی رسیده بود که از دهه‌ی 1930 به این سو سابقه نداشت.

ترجمه‌ی احمد سیف

پیوند با منبع اصلی:

Ukania’s Great Privatization Heist



#من_بلد_نیستم
#حزب_الله #مرگ_بر_فتنه_گران #مدیریت_لیبرالی_سازش_تحقیر_غربگرایی
#مرگ_بر_ضد_ولایت_فقیه #اروپامستعمره_امریکا
#انرژی_هسته_ای_حق_مسلم_ماست #من_یک_سپاهی_هستم