ﺍﺯ ﺷﯿﺸﻪ ﯼ ﻣﺸﺮﻭﺏ ﺧﺎﻟﯽ ﺗﻮﯼ ﯾﺨﭽﺎﻟﻢ
ﺍﺯ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﺍﺯ ﺣﺎﻝ ِ ﺗﻮ، ﺣﺎﻟﻢ !
ﺍﺯ ﮐﻮﻩ ﺍﺳﺘﻔﺮﺍﻍ !! ﺭﻭﯼ ﺩﻓﺘﺮﯼ ﮐﺎﻫﯽ
ﺍﺯ ﺯﻧﮓ ﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﺟﻮﺍﺑﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﯽ
ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻣﺮﺩﮔﯽ ﺩﺍﺭﺩ
ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﯼ ﺑﺪﺑﺨﺖ ﺗﻮ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﯽ ﺩﺍﺭﺩ !
ﺍﺯ ﻗﺮﺹ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﮐﺸﯽ ﺭﺍ ﯾﺎﺩ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ
ﺍﺯ ﺳﻮﺳﮏ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﻨﻢ ﺍﯾﺮﺍﺩ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ !
ﺍﺯ ﻧﺼﻔﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﯿﻎ ﺩﺭ ﺣﻤّﺎﻡ ِ ﻏﻤﮕﯿﻨﻢ
ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻤﺖ ! ﺍﻣّﺎ ﻓﻘﻂ ﮐﺎﺑﻮﺱ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ
ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺩُﻭﺭ ِ ﺗﻨﺪ ... ﻧُﻪ ﺳﺎﻝ ِ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﮐﻪ ...
ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﻫﺎﯾﺖ / ﻣﯽ ﭘﺮﻡ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺑﺎﻣﯽ ﮐﻪ ...
ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ِ ﺗﻮ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺍﻡ ﺑﯽ ﺣﺪّ ﻭ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ
ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ِ ﺗﻮ ﺩﺭ ﮔﺮﺩﻥ ِ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﺍﯼ ﺗﺎﺯﻩ
ﺍﺯ ﺳﺮ ﺯﺩﻥ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻡ ﻣﺎﺑﯿﻦ ِ ﮐﺮﺩﻥ ﻫﺎﺕ !!
ﺍﺯ ﮔﻮﺷﯽ ِ ﺍِﺷﻐﺎﻝ ِ ﺗﻮ، ﺍﺯ ﭼﻬﺮﻩ ﯼ ﺗﻨﻬﺎﺕ
ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﻭ ﮐﻨﺞ ﺧﻮﺩﻡ ﺳﺮﺩﺭﺩ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻡ
ﺭﮒ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ ... ﻫﯽ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ ... ﺍﻣّﺎ ﻧﻤﯽ ﻣﯿﺮﻡ
ﺭﮒ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﮐﻪ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺍﻡ ﮐﺮﺩﻩ
ﭘﺎﺷﯿﺪﻩ ﺧﻮﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺍﻭّﻟﯿﻦ ﭘﺮﺩﻩ
ﭘﺎﺷﯿﺪﻩ ﺧﻮﻥ ﺍﺯ ﮔﺮﯾﻪ ﺍﺕ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻏﻮﺷﯽ
ﺍﺯ ﺍﺳﻢ ﻣﻦ، ﺗﻨﻬﺎ، ﻣﯿﺎﻥ ﺍﻭّﻟﯿﻦ ﮔﻮﺷﯽ
ﺍﺯ ﺍﺳﻢ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻨﺖ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ِ ﺧﻂ ﺭﻓﺖ
ﺍﺯ ﺍﺳﻢ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﯾﺎﺩﺕ ﺭﻓﺖ
ﺍﺯ ﻓﮑﺮ ﺗﻮ، ﺍﺯ ﮔﺮﻣﯽ ﺧﻮﻥ، ﺧﻮﺏ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺑﻢ !
ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺘﯽ ! ﺑﺎ ﺷﯿﺸﻪ ﯼ ﻣﺸﺮﻭﺏ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺑﻢ!!
ﺑﺎﻻ ﻣﯽ ﺁﺭﻡ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻭ ﺍﺯ ﮐﻠّﻪ ﯼ ﭘﻮﮐﻢ
ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﭼﯿﺰ ِ ﺗﻮ ﺑﺪﺟﻮﺭ ﻣﺸﮑﻮﮐﻢ
ﺍﺯ ﻗﺼّﻪ ﯼ ﺑﯽ ﻣﺰّﻩ ﯼ ﻭﺻﻞ ﻭ ﺟﺪﺍﯾﯽ ﻫﺎ !
ﺭﻭﯼ ﮐﺘﺖ ﺩﺭ ﺟﺴﺘﺠﻮﯼ ﻣﻮﻃﻼﯾﯽ ﻫﺎ
ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺨﻨﺪﻡ ﭘﯿﺶ ﺗﻮ ﺑﻐﺾ ِ ﺻﺪﺍﯾﻢ ﺭﺍ
ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﺮﯾﺰﻡ ﻣﺜﻞ ﻫﺮ ﺷﺐ ﻗﺮﺹ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ
ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺒﺨﺸﯽ ﮐﻪ ﺑﺪﻡ، ﺧﯿﻠﯽ ‏«ﻏﻠﻂ ‏» ﺩﺍﺭﻡ !
ﺑﺎ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﯼ، ﺑﺎﺵ ! ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ
ﻣﻦ ﺭﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﺍﻣﺸﺐ ﺍﮔﺮ ﭼﺸﻤﻢ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﺭﻓﺖ
ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﭘﯿﺸﻢ ﺑﺎﺵ ! ﺗﺎ ﺻﺒﺤﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺭﻓﺖ ...
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺗﺎ ﻣﻮﯾﯽ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﺮ ﺗﺨﺘﻢ
ﺑﺎ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﯼ، ﺑﺎﺵ ! ﻣﻦ ﺑﺎ ﺩﺭﺩ، ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻢ !
ﺳﯿﺪ ﻣﻬﺪﯼ ﻣﻮﺳﻮﯼ