بوی خدا

بر باد دهم در ره خاکم بدنم را
هرگز نسپارم به کسی من وطنم را

آید که ببازم سر ناقابل خود را
تا دار زنم بر دل خود من نه منم را

خمپاره دشمن نتواند که درآرد
از پای مرا دم ز محبت زدنم را

در جبهه شهادت نشود لایق هر کس
کو دست قضایی که ببندد دهنم را

سربند دعا بوی خدا می‌دهد ای گل
از چفیه بجو نافیه ناب ختنم را

هر گوشه این خاک بود سنگ مزارم
دستان صبا دوخته بی‌شک کفنم را

تسبیح نماز و گل و آیینه گذارید
این حجله دامادی شیرین شکنم را

یعقوب شو ای مادر فهمیده پس از من
تبریک بگو لحظه یوسف شدنم را

واله به کجا می‌روی ای قافله عشق
جایی که رخ یار بسازد بدنم را

شعر از 👈 گریبانی شاعر بابلی تخلص به واله
🚫 کپی برداری از این شعر با ذکر نام شاعر حلال و بلامانع است .