علی ولی الله

علی ولی الله:
شعر فوق العاده زیبا فوق العاده
مدح حضرت امیرالمومنین علیه السلام

ره مکّه پویم به ملک بگویم،
که به کعبه آهنگ طرب نوازد،

به زمین جبین را به ادب بساید،

به حرم دل و جان ز شعف ببازد،

به ملک همانند ستاره رخشد

به سیاهی شب چو قمر ببازد،

به همه بگوید که خدا هم امشب

زعلی ببالد به علی بنازد،

علی آنکه مهرش دل و جان فروزد،

علی آنکه قهرش سر و تن گدازد

همه خلق خندان همه جاست خرّم

که علی اعلا زده پا به عالم

شه آفرینش علی آنکه روشن

شده چشم بینش به مه جمالش،

که به غیر داور که بجز پیمبر

به جهان توان دم زند از جلالش

دل و جان امیرش دو جهان حقیرش
نه کسی نظیرش نه کسی مثالش،

صلوات منّان، صلوات احمـــــد،

صلوات امّت به علی و آلش

که وجود هستی بود از وجودش

که کمال کعبه بود از کمالش.

به خدای کعبه به تمام قرآن

به صفا و مروه به مقام و زمزم

همه مست فیضش، همه عبد کویش،

همه مات حُسن و همه محو جاهش،

همگان گدایش، همگان فدایش،

همگان رعیّت، همگان سپاهش،

همه دوستدارش، همه بی قرارش،

همه جان نثارش، همه خاک راهش،
به خدا ثنایش به نبی دعایش

به حرم طلوعش به جهان نگاهش

همه گرد راهش همه خاک پایش

همه سر نهاده به تراب راهش.

سخنش ز قرآن نگهش به احمد

نظرش به آدم کرمش به عالم

چه علی که عالم شده مست فیضش،

چه علی که احمد شده محو رویش،

چه علی که غلمان شده گرد راهش،

چه علی که حورا شده خاک کویش،

شب مکه روشن ز چراغ حسنش،

دل کعبه گلشن ز شکنج مویش،

به کف خلایق گهرولایش

به لب محمّــــد دُرّ گفتگویش،

تو و لطف عامش، من و فیض جامش،

من و خاک کویش، تو و آب جویش.

من و نطق گویا تو وعرض حاجت

تو بجو توسل من از او زنم دم

بخدای منّان به تمام قرآن،

به جلال احمد به مقام حیدر

به مقام زهرا به وقار زینب

به شبیر و شبّر به بهشت و کوثر

به قتال حمزه به نبرد مالک

به صفای سلمان به خلوص بوذر

که علیست مولا که علیست هادی

که علیست سرور که علیست رهبر

که علیست اعلا که علیست والا

که علیست محور که علیست مصدر

که علیست ظاهر که علیست باطن

که علیست آدم که علیست خاتم.

به علی ببالم به علی بنازم

ز علی بخواهم زعلی ستانم

که علیست عشقم که علیست قلبم

که علیست روحم که علیست جانم

گر از او نگویم گر از او نخوانم

به چه کار آید دهن و زبانم
به فدای حیــــــدر من و دودمانم،

من و خاندانم، من و دوستانم.

که بود جز او رو به خدای کعبه

که بود جز او جان به رسول اکرم

چه شوند خصمم، چه شوند یارم،

چه برند هستم، چه دهند کامم،

به علی مریدم به علی مطیعم

به علی حبیبم به ع
بود او حیاتم، بود او مماتم ،

بود او امیــــــرم ، بود او امامم ،

بود او رکوعم، بود او سجودم،

بود او قعودم، بود او ق
به جلال داور که ز خاک حیــــــدر

به دیار دیگر نــــروم مســلّم

علی ای صلاتم، علی ای رکوعم،علی ای صیامم

به رخت بخندم ، ببرت بگیرم به رهت بمیرم

به غمت بنازم به تو افتخارم به تو اعتبارم

ز تو سربلندم ز تو سرافرازم

که تویی دعایم که تویی ثنایم

که تویی امیدم که تویی نیازم،

اگرم نخواهی اگرم نخوانی

اگرم برانی تو بگو چه سازم

به ولایت تو به محبّت تو

ز شرار دوزخ نبود مرا غم

تو طبیب فردی ، تو دوای دردی،

تو یگانه مردی، تو گره گشایی،

تو خداخصالی، تو خدا جلالی،

تو خدا جمالی، تو ولیّ داور،

تو وصیّ احمد تو ابا الائمه

تو امام مایی، ز ملک نکوتر،

ز بشر فراتر به فدات گردم

تو مگر خدایی به لباس انسان

به جلال منّان نه از این برونی نه از آن جدایی.

همه عمر (میثم) ز تو می زند دم

چو بلال و قنبر چو رشید و میثم

سلام الله علیهم اجمعین