علی (ع) امام و سرپرست مردم بعد از رسول خدا (ص)(داستانهای
علی (ع) امام و سرپرست مردم بعد از رسول خدا (ص)(داستانهای اصول کافی)
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ
منصور بن حازم می گوید: به محضر امام صادق (ع) رفتم و عرض کردم: خداوند برتر از آن است که به وسیله مخلوقاتش شناخته شود، بلکه مخلوقات، به سبب خدا شناخته می شوند.
امام: راست گفتی.
منصور: کسی که بداند برای او پروردگاری هست، سزاوار است بداند که خدا در مورد بعضی از امور، خرسند است و درباره بعضی دیگر خشمگین است و خرسندی او جز به وسیله وحی او یا رسول او معلوم نگردد و کسی که بر او وحی نمی شود، باید در جستجوی کسی باشد که بر او وحی می شود، که همان پیامبران باشند، وقتی که پیامبران را یافت باید بداند که آنها حجت و راهنما از جانب خدا هستند و پیروی از آنها واجب است.
سپس منصور افزود: من با اهل تسنن چنین مناظره کردم:
آیا شما می دانید که پیامبر (ص) حجت خدا در میان انسانها بود؟
اهل تسنن: آری این را می دانیم.
منصور: پس از رحلت پیامبر (ص)، حجت و راهنمای مردم کیست؟
اهل سنت: قرآن، بعد از رسول خدا (ص)، حجت و راهنمای مردم است.
منصور: من در رابطه با قرآن، دیدم تمام فرقه های اسلامی، به آن ایمان دارند و هر فرقه ای از مسلمین برای غلبه بر فرقه دیگر، به قرآن استدلال می کند (و آیات قرآن را طبق سلیقه خود، بر عقیده خود تطبیق می نماید)، از همین موضوع دانستم که قرآن باید دارای قیم (سرپرست و راهنما و تفسیر کننده) باشد و آن قیم، آیات قرآن را هر گونه معنی کند حق است، بر این اساس به اهل تسنن گفتم:
به من بگوئید، قیم و راهنمای قرآن کیست؟
اهل تسنن: راهنمای قرآن، افرادی هستند مانند: ابن مسعود، عمر، حذیفه.
منصور: آیا آنها تمام قرآن را می دانند؟
اهل تسنن: نه.
منصور: من هیچکس را ندیده ام که بگوید کسی جز حضرت علی (ع)، همه قرآن را می داند، زیرا هر وقت مطلب نامعلومی به میان آید، آن گوید: نمی دانم و این گوید: نمی دانم و … ولی علی (ع) می گوید: (من می دانم)، از این طریق گواهی می دهم که علی (ع) قیم و راهنمای حقیقی قرآن است و اطاعت او لازم است و او حجت خدا پس از پیامبر (ص) بر مردم است و او هر چه در معنی آیات قرآن بگوید حق است.
امام صادق (ع) (شیوه جالب استدلال و بیان منصور را پسندید و به او) فرمود: رحمک الله: (خدا تو را رحمت کند) (170)
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ
منصور بن حازم می گوید: به محضر امام صادق (ع) رفتم و عرض کردم: خداوند برتر از آن است که به وسیله مخلوقاتش شناخته شود، بلکه مخلوقات، به سبب خدا شناخته می شوند.
امام: راست گفتی.
منصور: کسی که بداند برای او پروردگاری هست، سزاوار است بداند که خدا در مورد بعضی از امور، خرسند است و درباره بعضی دیگر خشمگین است و خرسندی او جز به وسیله وحی او یا رسول او معلوم نگردد و کسی که بر او وحی نمی شود، باید در جستجوی کسی باشد که بر او وحی می شود، که همان پیامبران باشند، وقتی که پیامبران را یافت باید بداند که آنها حجت و راهنما از جانب خدا هستند و پیروی از آنها واجب است.
سپس منصور افزود: من با اهل تسنن چنین مناظره کردم:
آیا شما می دانید که پیامبر (ص) حجت خدا در میان انسانها بود؟
اهل تسنن: آری این را می دانیم.
منصور: پس از رحلت پیامبر (ص)، حجت و راهنمای مردم کیست؟
اهل سنت: قرآن، بعد از رسول خدا (ص)، حجت و راهنمای مردم است.
منصور: من در رابطه با قرآن، دیدم تمام فرقه های اسلامی، به آن ایمان دارند و هر فرقه ای از مسلمین برای غلبه بر فرقه دیگر، به قرآن استدلال می کند (و آیات قرآن را طبق سلیقه خود، بر عقیده خود تطبیق می نماید)، از همین موضوع دانستم که قرآن باید دارای قیم (سرپرست و راهنما و تفسیر کننده) باشد و آن قیم، آیات قرآن را هر گونه معنی کند حق است، بر این اساس به اهل تسنن گفتم:
به من بگوئید، قیم و راهنمای قرآن کیست؟
اهل تسنن: راهنمای قرآن، افرادی هستند مانند: ابن مسعود، عمر، حذیفه.
منصور: آیا آنها تمام قرآن را می دانند؟
اهل تسنن: نه.
منصور: من هیچکس را ندیده ام که بگوید کسی جز حضرت علی (ع)، همه قرآن را می داند، زیرا هر وقت مطلب نامعلومی به میان آید، آن گوید: نمی دانم و این گوید: نمی دانم و … ولی علی (ع) می گوید: (من می دانم)، از این طریق گواهی می دهم که علی (ع) قیم و راهنمای حقیقی قرآن است و اطاعت او لازم است و او حجت خدا پس از پیامبر (ص) بر مردم است و او هر چه در معنی آیات قرآن بگوید حق است.
امام صادق (ع) (شیوه جالب استدلال و بیان منصور را پسندید و به او) فرمود: رحمک الله: (خدا تو را رحمت کند) (170)
۱.۸k
۰۷ آبان ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.