به جست و جوی تو

‌

به جُست‌ و جوی تو
بر درگاهِ کوه می‌گریم،
در آستانه‌ی دریا و علف.
 
به جُست و جوی تو
در معبرِ بادها می‌گریم
در چارراهِ فصول،
در چارچوبِ شکسته‌ی پنجره‌یی
که آسمانِ ابرآلوده را
قابی کهنه می‌گیرد.
 
به انتظارِ تصویرِ تو
این دفترِ خالی
تا چند
تا چند
ورق خواهد خورد؟

۲۹ بهمنِ ۱۳۴۵
 
#احمد_شاملو

در خاموشیِ فروغ فرخ‌زاد

بخشی از شعرِ مرثیه| از دفترِ مرثیه‌های خاک


◼ ️