از یه دوستی پرسیدم بچه ات رو بیشتر دوست دار ی یا همسرت رو

از یه دوستی پرسیدم بچه ات رو بیشتر دوست دار ی یا همسرت رو پاسخ جالبی داد
گفت بچم رو عاشقانه دوست دارم ولی زنم رو عاقلانه
گفتم یعنی چی ؟
گفت من عاشق بچم هستم همه کار هاش رو دوست دارم همه افکارش رو همه حرکاتش رو و..... همه چیز ش برام زیباست حتی حتی اگه در نظر دیگران بد باشه
ولی همسرم رو عاقلانه دوست دارم .
دختر زیبای رویاهای من وقتی با من ازدواج کرد زیباترین موها رو داشت بنابرین الان که بین موهای زیباش موهای سفید میبینم من اون موهای سپید رو میپرستم.
وقتی با من ازدواج کرد صورتش بسیار زیبا بود حالا که چروکهای صورتش رو میبینم من به اون خط های صورتش رو سجده میکنم
وقتی از دست من عصبانی میشه و سکوت میکنه من اون سکوت رو دوست دارم
وقتی به خاطر من چندین سال با ناملایمتی ها ساخته من اون ساختنش رو دیوانه وار دوست دارم
پس من نسبت به همسرم عاقلانه عاشق هستم
زن هر چقدر هم که بزرگ شود؛
همسر شود؛
مادر شود؛
مادربزرگ شود...
درونش هنوز هم "دختری" کوچک چشم انتظار است؛
انتظار می کشد برای لوس شدن،
محبت دیدن،
دستی می خواهد برای نوازش،
و چشمی برای ستایش...
مهم نیست چند ساله شدی؛
زن که باشی،
دنیای درونت همیشه صورتی ست...
تقدیم به خانومای گل