شاهنامهرازهاونمادکیومرث

#شاهنامه#رازهاونماد#کیومرث۲
این دوران استوره‌ای را شادروان دکتر مهرداد بهار بر بنیاد دیگر گفتارهای ایرانی همچون «اوستا» و «بندهش» به کوتاهی چنین باز می‌گوید :
«مردمان به ده گونه‌اند؛ از نژاد کیومرث اند. کیومرث هنگام درگذشت، بر دست چپ افتاد و تخمه بداد. آن تخمه به روشنی خورشید پالوده شد. پس سپندارمذ، فرشته موکل زمین، بخشی از تخمة کیومرث را به خود پذیرفت و مشی و مشیانه (مهلی و مهلیانه)، چون ریواسی از آن بر زمین رستند؛ آن دو به یکدیگر پیوسته بودند و روان در میان آن دو بود. چون به پیکر مردم در آمدند، هرمزد آنان را آگاه کرد که پدر و مادر جهانیان‌اند و باید پیرو داد و نیکو باشند. آن دو نخست به خداوندی هرمزد گواهی دادند.......چون فرزند خواستند، از ایشان جفت جفت دختر و پسر زاده شد، شش جفت. از این فرزندان همه نژادهای مردم پدید آمد و به فرمان دادار، هر نژاد در سرزمینی و اقلیمی به سر می‌برند. جز مردم سرزمینهای خونیره و شش اقلیم دیگر، دیگرانی نیز از نژاد کیومرث پدید آمدند که برخی شکل و اندازه تنشان دیگرگون است. کَپی، یعنی میمون، فروترین آنان است.»
دنباله دارد.
https://t.me/ShahnamehToosi