چشمی که دائم

‍ چشمی که دائم
عیب های دیگران رو ببینه، 
اون عیب رو به ذهن منتقل می کنه 
و ذهنی که دائما
با عیب های دیگران درگیره، 
آرامش نداره، 
درونش متلاطم و آشفته است...

در عوض چشمی که یاد گرفته 
همیشه زیبایی ها رو ببینه، 
اول از همه خودش آرامش پیدا می کنه.
 
چون چشم زیبابین
عیب های دیگران رو نمی بینه 
و دنیای درونش دنیای قشنگی هاست

نگاهتون همیشه زیبا💕