دیالوگ ماندگار آنشرلــــــــــــــی

دیالوگ ماندگار آنشرلــــــــــــــی


ﺁﻧﻪ!

ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻏﺮﯾﺒﺎﻧﻪ ﯼ ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮔﺬﺷﺖ

ﻭﻗﺘﯽ ﺭﻭﺷﻨﯽ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺖ ﺩﺭ ﭘﺸﺖ ﭘﺮﺩﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﻪ ﺁﻟﻮﺩ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺑﻮﺩ

ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﺍﺯ ﻟﺤﻈﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺒﻬﻢ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺍﺕ

ﺍﺯ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﻌﺼﻮﻣﺎﻧﻪ ﯼ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯾﺖ

ﺁﯾﺎ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺠﻮﻡ ﺩﺭﺩ ﻫﺎ ﻭ ﻏﻢ ﻫﺎﯾﺖ

ﻭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻣﻼ‌ﻝ ﺁﻭﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺕ

ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺯﻻ‌ﻟﯽ ﺩﺭﯾﺎﭼﻪ ﯼ ﻧﻘﺮﻩ ﺍﯼ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ؟

ﺁﻧﻪ!

ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻡ ﺗﺎ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ

ﺑﻪ ﭘﻨﺠﻪ ﯼ ﻃﻼ‌ﯾﯽ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﺑﺴﭙﺎﺭﯼ

ﻭ ﺩﺭ ﺁﺑﯽ ﺑﯿﮑﺮﺍﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﻫﺎ ﺑﻪ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﺭﺁﯾﯽ

ﻭ ﺍﯾﻨﮏ ﺁﻧﻪ! ﺷﮑﻔﺘﻦ ﻭ ﺳﺒﺰ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺗﻮﺳﺖ

ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺗﻮ…….