🔰حماسه قدردانی....🔰
روزنامه جوان 1403/03/03
🔰حماسه قدردانی....🔰
جوان آنلاین: محبت عاشقانه و خدمت صادقانه تلازم دارند. وقتی خدمت صادقانه داشته باشی، محبت عاشقانه می‌بینی. برعکس آن هم درست است، یعنی اگر خدمت کنی، محبت می‌بینی. اما کسی مانند سید ابراهیم، به امید محبت مردم کار نکرد، نه اینکه محبت و رضای خدا را در محبت و رضای مردم نداند و جست‌و‌جو نکند، چرا همین‌گونه بود و محبت خدا را در میان مردم و در محبت آنان می‌جست، اما این‌گونه نبود که اگر رنجشی و زخم‌زبانی یا قدرناشناسی و دشنامی از گروهی یا دسته‌ای ببیند، از دامنه خدمت و سختی‌کشیدن دست بردارد یا خدمات او از نامهربانی یک اقلیت مطلق، سست شود. مردم این صدق و خلوص و تلاش و خستگی‌ناپذیری را درک کردند و اینچنین شد که دوم‌خرداد ۱۴۰۳ با یک حماسه تاریخی قدردانی در حافظه ملت ایران به ثبت رسید.
قدم به قدم، آخرین قدم‌های مردم تهران دریایی شد برای خداحافظی با رئیس‌جمهور شهید که نه، برای قدردانی از او، برای آنکه این دیدار آخر، تنها نامه‌ای که دست سید ابراهیم رئیسی می‌دهند، ابراز ارادت و احترام باشد. مردم بار‌ها برای رئیسی حماسه حضور آفریده بودند، از گردهمایی‌های انتخاباتی او تا پای صندوق‌های رأی و تا سفر‌های استانی‌اش و تا شب حادثه و گردهمایی‌های دعا برای سلامتی او و اینک هم تشییع او.
صبح دیروز هنوز آفتاب طلوع نکرده، جمعیت در ایستگاه‌های متروی منتهی به مراسم تشییع و پشت در‌های دانشگاه در ازدحام بود. مردم تهران دیگر طاقت نشستن در خانه را نداشتند، می‌خواستند غم‌شان را بیشتر از محافل خصوصی و فضای مجازی، چشم در چشم با هم درمیان بگذارند. ارادت‌و اندوه‌شان را به خود رئیسی بگویند و در نهایت بدرقه پیکر رئیس‌جمهور و وزیر خارجه و امام جمعه فقید و سایر همراهان را با ادب و احترام انجام دهند.
گریه، سینه‌زنی، دمام، مداحی، شعار، دست‌نوشته‌های دلی و حجله گذاشتن حال و روز مردمی بود که دیروز برای آخرین خداحافظی با رئیسی به خیابان‌های مرکزی تهران آمدند.
دقایقی قبل از آغاز رسمی مراسم اقامه نماز و تشییع پیکر‌های شهید آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی، شهید حسین امیرعبداللهیان، آیت‌الله شهید سیدمحمدعلی آل‌هاشم، شهید مالک رحمتی استاندار تبریز، سردار شهید سید مهدی موسوی رئیس یگان حفاظت ریاست جمهوری، سرهنگ شهید خلبان سید طاهر مصطفوی، سرهنگ شهید خلبان محسن دریانوش و سرگرد فنی شهید بهروز قدیمی در ساعت ۷:۳۰ در جایگاه ویژه در شبستان دانشگاه تهران قرار گرفته بود. مراسم قرار بود از ساعت هفت و نیم در دانشگاه تهران - و تا هر کجا که مردم باشند- آغاز شود، اما ساعتی قبل از شروع مراسم، دانشگاه پر شد. کم کم خیابان‌های اطراف را هم سیل جمعیت گرفت و تا ساعت ۹ که طبق اعلام قبلی، ساعت حضور رهبر معظم انقلاب برای اقامه نماز بر پیکر شهدا بود، جمعیت تا جایی رسیده بود که دیگر صدای مراسم به آنجا نمی‌رسید.
مسئولان کشوری و لشکری در مراسم نماز حضور داشتند و وقتی رهبری سه تکرار کردند که «اللَّهُمَّ إِنَّا لَا نَعْلَمُ مِنْهُم إِلَّا خَیرا» (من از این‌ها جز خیر نمی‌دانم) صدای گریه‌ها از دانشگاه تهران تا خیابان‌های اطراف، فضا را پر کرده بود.
سپس پیکر‌ها به میان مردم رفت و در حجمی کم نظیر از جمعیت تا میدان آزادی بدرقه شد که این مراسم تا ساعتی پس از اذان ظهر به طول انجامید. شعارهایی، چون «لبیک یا خامنه‌ای لبیک یا حسین است»، «یا حسین» و «لبیک یا خامنه‌ای»، «این همه لشکر آمده به عشق رهبر آمده»، «ای پسر فاطمه تسلیت تسلیت»، «خونی که در رگ ماست هدیه به رهبر ماست» سر داده شد.
🔰حماسه قدردانی....🔰
جوان آنلاین: محبت عاشقانه و خدمت صادقانه تلازم دارند. وقتی خدمت صادقانه داشته باشی، محبت عاشقانه می‌بینی. برعکس آن هم درست است، یعنی اگر خدمت کنی، محبت می‌بینی. اما کسی مانند سید ابراهیم، به امید محبت مردم کار نکرد، نه اینکه محبت و رضای خدا را در محبت و رضای مردم نداند و جست‌و‌جو نکند، چرا همین‌گونه بود و محبت خدا را در میان مردم و در محبت آنان می‌جست، اما این‌گونه نبود که اگر رنجشی و زخم‌زبانی یا قدرناشناسی و دشنامی از گروهی یا دسته‌ای ببیند، از دامنه خدمت و سختی‌کشیدن دست بردارد یا خدمات او از نامهربانی یک اقلیت مطلق، سست شود. مردم این صدق و خلوص و تلاش و خستگی‌ناپذیری را درک کردند و اینچنین شد که دوم‌خرداد ۱۴۰۳ با یک حماسه تاریخی قدردانی در حافظه ملت ایران به ثبت رسید.
قدم به قدم، آخرین قدم‌های مردم تهران دریایی شد برای خداحافظی با رئیس‌جمهور شهید که نه، برای قدردانی از او، برای آنکه این دیدار آخر، تنها نامه‌ای که دست سید ابراهیم رئیسی می‌دهند، ابراز ارادت و احترام باشد. مردم بار‌ها برای رئیسی حماسه حضور آفریده بودند، از گردهمایی‌های انتخاباتی او تا پای صندوق‌های رأی و تا سفر‌های استانی‌اش و تا شب حادثه و گردهمایی‌های دعا برای سلامتی او و اینک هم تشییع او.
صبح دیروز هنوز آفتاب طلوع نکرده، جمعیت در ایستگاه‌های متروی منتهی به مراسم تشییع و پشت در‌های دانشگاه در ازدحام بود. مردم تهران دیگر طاقت نشستن در خانه را نداشتند، می‌خواستند غم‌شان را بیشتر از محافل خصوصی و فضای مجازی، چشم در چشم با هم درمیان بگذارند. ارادت‌و اندوه‌شان را به خود رئیسی بگویند و در نهایت بدرقه پیکر رئیس‌جمهور و وزیر خارجه و امام جمعه فقید و سایر همراهان را با ادب و احترام انجام دهند.
گریه، سینه‌زنی، دمام، مداحی، شعار، دست‌نوشته‌های دلی و حجله گذاشتن حال و روز مردمی بود که دیروز برای آخرین خداحافظی با رئیسی به خیابان‌های مرکزی تهران آمدند.
دقایقی قبل از آغاز رسمی مراسم اقامه نماز و تشییع پیکر‌های شهید آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی، شهید حسین امیرعبداللهیان، آیت‌الله شهید سیدمحمدعلی آل‌هاشم، شهید مالک رحمتی استاندار تبریز، سردار شهید سید مهدی موسوی رئیس یگان حفاظت ریاست جمهوری، سرهنگ شهید خلبان سید طاهر مصطفوی، سرهنگ شهید خلبان محسن دریانوش و سرگرد فنی شهید بهروز قدیمی در ساعت ۷:۳۰ در جایگاه ویژه در شبستان دانشگاه تهران قرار گرفته بود. مراسم قرار بود از ساعت هفت و نیم در دانشگاه تهران - و تا هر کجا که مردم باشند- آغاز شود، اما ساعتی قبل از شروع مراسم، دانشگاه پر شد. کم کم خیابان‌های اطراف را هم سیل جمعیت گرفت و تا ساعت ۹ که طبق اعلام قبلی، ساعت حضور رهبر معظم انقلاب برای اقامه نماز بر پیکر شهدا بود، جمعیت تا جایی رسیده بود که دیگر صدای مراسم به آنجا نمی‌رسید.
مسئولان کشوری و لشکری در مراسم نماز حضور داشتند و وقتی رهبری سه تکرار کردند که «اللَّهُمَّ إِنَّا لَا نَعْلَمُ مِنْهُم إِلَّا خَیرا» (من از این‌ها جز خیر نمی‌دانم) صدای گریه‌ها از دانشگاه تهران تا خیابان‌های اطراف، فضا را پر کرده بود.
سپس پیکر‌ها به میان مردم رفت و در حجمی کم نظیر از جمعیت تا میدان آزادی بدرقه شد که این مراسم تا ساعتی پس از اذان ظهر به طول انجامید. شعارهایی، چون «لبیک یا خامنه‌ای لبیک یا حسین است»، «یا حسین» و «لبیک یا خامنه‌ای»، «این همه لشکر آمده به عشق رهبر آمده»، «ای پسر فاطمه تسلیت تسلیت»، «خونی که در رگ ماست هدیه به رهبر ماست» سر داده شد.
۲.۰k
۰۳ خرداد ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.