غزل خوب است اما خوبتر درسایه ی مویت

غزل خوب است اما خوبتر درسایه ی مویت
کمانی تَر شود حتما اگر تیر از دو ابرویت

همین رستم که مانندش نمیبینیم, می ترسد
زمینگیرش کند زیبایی ات نه زور بازویت

دلم سیب است از طعم دل انگیز غزل سرشار
خوشا این سیب را بوسیدن گهگاه چاقویت

مرا یک نکته کافی بود درپای تو چرخیدن
پراز سرگیجه ام از خال های  روشن رویت

نشستم تا بباقم قالی ابریشمینم را
برای کلبه ی دلتنگی ام از تار گیسویت

بگو شیرین جهانی را گرفتار غمش سازد
دل تنگ من اما عاشق شیرین لیمویت

زمین از گردش چشم تو دارد سخت می لرزد
شبیه لرزش موزون و زیبای النگویت

تمام شهر من پر می شود از مردهای مست
اگر در کوله بار باد باشد عطر خوشبویت

دلم تنگ است بیتاب تماشای توأم امشب
مرا آرام کن آرام بانو! روی زانویت