به نام خدا
به نام خدا
.
#تا_غدیر_23_روز_مانده
پیرو پست قبلی که در آدرس ذیل منتشر گردید:
http://www.wisgoon.com/pin/8739530/
امروز به یکی از شبهات پیرامون این آیه شریفه می پردازم؛
شبهه ای پیش آمده که در آیه «إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ ...» انحصار بر ولایت امیرالمؤمنین است، پس چگونه می‌توانیم ولایت دیگر ائمه را ثابت کنیم؟
به نکات ذیل دقت فرمایید:
الف– در آیه مورد بحث، سخن از جمعی از اولیاء به میان رفته است. «ولی» اول و منحصر، حق تعالی می‌باشد که با لفظ «الله» شناخته شده است. «ولی» دیگر در راستای ولایت الله، فرستاده و رسول اوست که او نیز با لفظ «رسوله» شناخته شده است و سپس در راستای ولایت خدا و رسول (ص)، ولایت «والذین امنوا ... – کسانی که ایمان آوردند»، نه یک نفر، مورد بحث قرار گرفته است.
ب – حال سؤال ایجاد می‌شود که آیا همه کسانی که ایمان آورده‌اند، «ولی» هستند؟ اینجاست که «حصر»ها برای معرفی صورت می‌پذیرد. مثلاً در آیه ذیل، مؤمنین نسبت به ولایت بر یکدیگر به دو قسمت تقسیم می‌شوند:
«إِنَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ فی سَبیلِ اللَّهِ وَ الَّذینَ آوَوْا وَ نَصَرُوا أُولئِکَ بَعْضُهُمْ أَوْلِیاءُ بَعْضٍ وَ الَّذینَ آمَنُوا وَ لَمْ یُهاجِرُوا ما لَکُمْ مِنْ وَلایَتِهِمْ مِنْ شَیْءٍ حَتَّی یُهاجِرُوا وَ إِنِ اسْتَنْصَرُوکُمْ فِی الدِّینِ فَعَلَیْکُمُ النَّصْرُ إِلاَّ عَلی قَوْمٍ بَیْنَکُمْ وَ بَیْنَهُمْ میثاقٌ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصیرٌ» (الأنفال - 72)
ترجمه: کسانی که ایمان آورده و در راه خدا مهاجرت نموده و با اموال و جان‌های خود جهاد کردند و کسانی که (مهاجرین را) جای دادند و یاری کردند آنان بعضی‌شان اولیای بعضی دیگرند (اولیای یکدیگرند) و کسانی که ایمان آوردند (ولی) مهاجرت نکردند هیچ‌گونه ولایتی (تعهد و مسئولیتی) نسبت به آنان ندارید تا آن که مهاجرت کنند (ولی این مقدار ولایت هست که) اگر از شما در راه دین نصرت بخواهند شما باید یاریشان کنید مگر این که بخواهند با قومی بجنگند که میان شما و آن قوم پیمانی باشد و خداوند به آن چه میکنید بیناست.
و در آیهی مطروحه نیز حصر «الَّذینَ یُقیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ راکِعُونَ» صورت پذیرفته است که به سند شیعه و سنی مصداقش وجود مبارک حضرت امیرالمؤمنین (ع) می‌باشد.
ج – هر چند مصداق و حصر آیه وجود مبارک ایشان است، اما آیه مبارکه مطلق ایشان نمی‌باشد، بلکه شأن نزول آیه وجود مبارک ایشان است. چنان چه آیات بسیار دیگری شأن نزول دارد که شأن آنها مطلق آن آیات قلمداد نمی‌گردند. لذا کسی هم تا کنون (از شیعه و سنی) مدعی نشده است که آیهی « إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ...» منحصراً در مورد ایشان و مطلق ایشان نازل گردیده است. بلکه آیه نسبت به اولیای الهی عمومیت دارد و نفر اول آنها با حصر و مشخصه‌ی یک فعل (کسی که نماز خواند و در حال رکوع زکات داد) معلوم گردیده است.
پس در همین آیه مشخص گردید که اولاً جمعی از مؤمنین «ولی» دیگر مؤمنین هستند – نه فقط یک نفر از آنها و ثانیاً اگر چه نام اعضای این جمع بیان نشده، اما نفر اولشان مشخص گردیده است.
.
.
.
⬇الباقی دلایل در کامنت اول⬇
.
.
.
#شیعه
#غدیر
#تا_غدیر
#امام_علی
#امام_علی_علیه_السلام
#یا_مهدی_ادرکنی
#اللهم_عجل_لولیک_الفرج
#حق_پایدار_است
.
#تا_غدیر_23_روز_مانده
پیرو پست قبلی که در آدرس ذیل منتشر گردید:
http://www.wisgoon.com/pin/8739530/
امروز به یکی از شبهات پیرامون این آیه شریفه می پردازم؛
شبهه ای پیش آمده که در آیه «إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ ...» انحصار بر ولایت امیرالمؤمنین است، پس چگونه می‌توانیم ولایت دیگر ائمه را ثابت کنیم؟
به نکات ذیل دقت فرمایید:
الف– در آیه مورد بحث، سخن از جمعی از اولیاء به میان رفته است. «ولی» اول و منحصر، حق تعالی می‌باشد که با لفظ «الله» شناخته شده است. «ولی» دیگر در راستای ولایت الله، فرستاده و رسول اوست که او نیز با لفظ «رسوله» شناخته شده است و سپس در راستای ولایت خدا و رسول (ص)، ولایت «والذین امنوا ... – کسانی که ایمان آوردند»، نه یک نفر، مورد بحث قرار گرفته است.
ب – حال سؤال ایجاد می‌شود که آیا همه کسانی که ایمان آورده‌اند، «ولی» هستند؟ اینجاست که «حصر»ها برای معرفی صورت می‌پذیرد. مثلاً در آیه ذیل، مؤمنین نسبت به ولایت بر یکدیگر به دو قسمت تقسیم می‌شوند:
«إِنَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ فی سَبیلِ اللَّهِ وَ الَّذینَ آوَوْا وَ نَصَرُوا أُولئِکَ بَعْضُهُمْ أَوْلِیاءُ بَعْضٍ وَ الَّذینَ آمَنُوا وَ لَمْ یُهاجِرُوا ما لَکُمْ مِنْ وَلایَتِهِمْ مِنْ شَیْءٍ حَتَّی یُهاجِرُوا وَ إِنِ اسْتَنْصَرُوکُمْ فِی الدِّینِ فَعَلَیْکُمُ النَّصْرُ إِلاَّ عَلی قَوْمٍ بَیْنَکُمْ وَ بَیْنَهُمْ میثاقٌ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصیرٌ» (الأنفال - 72)
ترجمه: کسانی که ایمان آورده و در راه خدا مهاجرت نموده و با اموال و جان‌های خود جهاد کردند و کسانی که (مهاجرین را) جای دادند و یاری کردند آنان بعضی‌شان اولیای بعضی دیگرند (اولیای یکدیگرند) و کسانی که ایمان آوردند (ولی) مهاجرت نکردند هیچ‌گونه ولایتی (تعهد و مسئولیتی) نسبت به آنان ندارید تا آن که مهاجرت کنند (ولی این مقدار ولایت هست که) اگر از شما در راه دین نصرت بخواهند شما باید یاریشان کنید مگر این که بخواهند با قومی بجنگند که میان شما و آن قوم پیمانی باشد و خداوند به آن چه میکنید بیناست.
و در آیهی مطروحه نیز حصر «الَّذینَ یُقیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ راکِعُونَ» صورت پذیرفته است که به سند شیعه و سنی مصداقش وجود مبارک حضرت امیرالمؤمنین (ع) می‌باشد.
ج – هر چند مصداق و حصر آیه وجود مبارک ایشان است، اما آیه مبارکه مطلق ایشان نمی‌باشد، بلکه شأن نزول آیه وجود مبارک ایشان است. چنان چه آیات بسیار دیگری شأن نزول دارد که شأن آنها مطلق آن آیات قلمداد نمی‌گردند. لذا کسی هم تا کنون (از شیعه و سنی) مدعی نشده است که آیهی « إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ...» منحصراً در مورد ایشان و مطلق ایشان نازل گردیده است. بلکه آیه نسبت به اولیای الهی عمومیت دارد و نفر اول آنها با حصر و مشخصه‌ی یک فعل (کسی که نماز خواند و در حال رکوع زکات داد) معلوم گردیده است.
پس در همین آیه مشخص گردید که اولاً جمعی از مؤمنین «ولی» دیگر مؤمنین هستند – نه فقط یک نفر از آنها و ثانیاً اگر چه نام اعضای این جمع بیان نشده، اما نفر اولشان مشخص گردیده است.
.
.
.
⬇الباقی دلایل در کامنت اول⬇
.
.
.
#شیعه
#غدیر
#تا_غدیر
#امام_علی
#امام_علی_علیه_السلام
#یا_مهدی_ادرکنی
#اللهم_عجل_لولیک_الفرج
#حق_پایدار_است
۹۶۱
۱۸ شهریور ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۶)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.