تفسیر قرآن
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم
هر روز آیاتی از قرآن کریم را با تأمل و دقت مطالعه کنیم.
ترجمه و تفسیر آیات 41 و 42 سوره ص
أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ
وَاذْكُرْ عَبْدَنَا أَيُّوبَ إِذْ نَادَي رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الشَّيْطَانُ بِنُصْبٍ وَعَذَابٍ (41)
ارْكُضْ بِرِجْلِكَ هَذَا مُغْتَسَلٌ بَارِدٌ وَشَرَابٌ (42)
ترجمه :
و بنده ما ايّوب را ياد كن، آن گاه كه پروردگارش را ندا داد كه: شيطان مرا به رنج و عذاب افكنده است.
(به او گفتيم:) پاى خود را بر زمين بزن (تا از زير پاى تو چشمه اى جارى كنيم) اين چشمه آبى خنك براى شستشو و نوشيدن است.
نکته ها:
«نُصب» به معناى رنج و سختى است، «رَكض» كوبيدن پا بر زمين است و «مغتسل» به آب يا محل شستن گويند.
چنانكه در روايات آمده است: حضرت ايّوب داراى اموال و فرزندان و امكانات بسيار بود و همواره خدا را سپاس مى گفت. شيطان به خداوند عرضه داشت كه اگر ايّوب را شاكر مى بينى به خاطر نعمت فراوانى است كه به او داده اى، اگر اين نعمت ها از او گرفته شود او بنده شكرگزارى نخواهد بود.
خداوند به شيطان اجازه داد بر دنياى ايّوب مسلّط شود. او ابتدا اموال و گوسفندان و زراعت هاى ايّوب را دچار آفت و بلا كرد امّا تأثيرى در ايّوب نگذاشت. سپس بر بدن ايّوب سلطه يافت و او چنان بيمار گشت كه از شدّت درد و رنجورى اسير بستر گرديد، امّا با اين حال از مقام شكر او چيزى كاسته نشد.
چون ايّوب از اين امتحان سخت الهى به خوبى پيروز برآمد، خداوند دوباره نعمت هاى خود را به او بازگرداند و سلامت جسمش را بازيافت.(38)
خداوند براى بازگرداندن سلامتى به جسم ايّوب، به او فرمان مى دهد كه با كوبيدن پا بر زمين، به قدرت الهى چشمه اى از آب جارى سازد و با شستشوى بدن خود در آن آب، جسمش را از هر بيمارى پاك گرداند.
تحمّل سختى از سوى انبيا بركاتى دارد، از جمله:
الف) مردم درباره آنان گرفتار غلوّ نمى شوند.
ب) آنان مقام ويژه اى در اثر صبر، دريافت مى نمايند.
ج) اگر الگوها و بزرگان نيز سختى ببينند، فقرا و ضعفا و بيماران تحقير نمى شوند.
د) مردم، راه برخورد با مشكلات را از آنان مى آموزند.
بر اساس روايات، برخى مردم گمان كردند كه حضرت ايّوب، گناهى را مرتكب شده كه گرفتار چنين بلايى شده است و لذا او را شماتت مى كردند. در حالى كه بلا براى اوليا مايه رشد و كسب درجه است.(39)
در اين سوره، داستان متفاوت دو پيامبر الهى مطرح شده است: يكى حضرت سليمان، پيامبرى كه بالاترين قدرت و امكانات را داشت. ديگرى حضرت ايّوب، پيامبرى كه سخت ترين تلخى ها را براى مدّتى طولانى چشيد.
امّا قرآن هر دو پيامبر را با عبارت «نعم العبد» ستايش مى كند. زيرا رفاه و رنج، هيچكدام نتوانست آنها را از مدار بندگى خدا خارج سازد.
آرى، غوّاص و صيّاد ماهر چه در درياى شور و چه در درياى شيرين كار خود را به بهترين وجه انجام مى دهد و شورى و شيرين آب در صيّادى و غوّاصى او اثرى ندارد.
38) تفسير نمونه.
39) بحار، ج 12، ص 351 .
بر گرفته از کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر
هر روز آیاتی از قرآن کریم را با تأمل و دقت مطالعه کنیم.
ترجمه و تفسیر آیات 41 و 42 سوره ص
أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ
وَاذْكُرْ عَبْدَنَا أَيُّوبَ إِذْ نَادَي رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الشَّيْطَانُ بِنُصْبٍ وَعَذَابٍ (41)
ارْكُضْ بِرِجْلِكَ هَذَا مُغْتَسَلٌ بَارِدٌ وَشَرَابٌ (42)
ترجمه :
و بنده ما ايّوب را ياد كن، آن گاه كه پروردگارش را ندا داد كه: شيطان مرا به رنج و عذاب افكنده است.
(به او گفتيم:) پاى خود را بر زمين بزن (تا از زير پاى تو چشمه اى جارى كنيم) اين چشمه آبى خنك براى شستشو و نوشيدن است.
نکته ها:
«نُصب» به معناى رنج و سختى است، «رَكض» كوبيدن پا بر زمين است و «مغتسل» به آب يا محل شستن گويند.
چنانكه در روايات آمده است: حضرت ايّوب داراى اموال و فرزندان و امكانات بسيار بود و همواره خدا را سپاس مى گفت. شيطان به خداوند عرضه داشت كه اگر ايّوب را شاكر مى بينى به خاطر نعمت فراوانى است كه به او داده اى، اگر اين نعمت ها از او گرفته شود او بنده شكرگزارى نخواهد بود.
خداوند به شيطان اجازه داد بر دنياى ايّوب مسلّط شود. او ابتدا اموال و گوسفندان و زراعت هاى ايّوب را دچار آفت و بلا كرد امّا تأثيرى در ايّوب نگذاشت. سپس بر بدن ايّوب سلطه يافت و او چنان بيمار گشت كه از شدّت درد و رنجورى اسير بستر گرديد، امّا با اين حال از مقام شكر او چيزى كاسته نشد.
چون ايّوب از اين امتحان سخت الهى به خوبى پيروز برآمد، خداوند دوباره نعمت هاى خود را به او بازگرداند و سلامت جسمش را بازيافت.(38)
خداوند براى بازگرداندن سلامتى به جسم ايّوب، به او فرمان مى دهد كه با كوبيدن پا بر زمين، به قدرت الهى چشمه اى از آب جارى سازد و با شستشوى بدن خود در آن آب، جسمش را از هر بيمارى پاك گرداند.
تحمّل سختى از سوى انبيا بركاتى دارد، از جمله:
الف) مردم درباره آنان گرفتار غلوّ نمى شوند.
ب) آنان مقام ويژه اى در اثر صبر، دريافت مى نمايند.
ج) اگر الگوها و بزرگان نيز سختى ببينند، فقرا و ضعفا و بيماران تحقير نمى شوند.
د) مردم، راه برخورد با مشكلات را از آنان مى آموزند.
بر اساس روايات، برخى مردم گمان كردند كه حضرت ايّوب، گناهى را مرتكب شده كه گرفتار چنين بلايى شده است و لذا او را شماتت مى كردند. در حالى كه بلا براى اوليا مايه رشد و كسب درجه است.(39)
در اين سوره، داستان متفاوت دو پيامبر الهى مطرح شده است: يكى حضرت سليمان، پيامبرى كه بالاترين قدرت و امكانات را داشت. ديگرى حضرت ايّوب، پيامبرى كه سخت ترين تلخى ها را براى مدّتى طولانى چشيد.
امّا قرآن هر دو پيامبر را با عبارت «نعم العبد» ستايش مى كند. زيرا رفاه و رنج، هيچكدام نتوانست آنها را از مدار بندگى خدا خارج سازد.
آرى، غوّاص و صيّاد ماهر چه در درياى شور و چه در درياى شيرين كار خود را به بهترين وجه انجام مى دهد و شورى و شيرين آب در صيّادى و غوّاصى او اثرى ندارد.
38) تفسير نمونه.
39) بحار، ج 12، ص 351 .
بر گرفته از کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر
۸۳۴
۲۹ دی ۱۴۰۰
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.