آپدیت ویورس نامجون

آپدیت ویورس نامجون

سلام
به همه‌ی کسایی که عاشقشونم!
من سی سالم شد (واقعا شد...)
تو این روزی که احساس کردم من به شخصه ناچیز و بی‌اهمیت هستم، خیلی ممنونم که آرزوهای تولدتون که پر از صمیمیتن رو واسم فرستادین. میدونین که من به لطف همه‌ی شما مراقب خودمم، درسته؟
در بودائیسم یه ضرب المثل عین این وجود داره که  میگه "فقط با اتکا به خودت به عنوان چراغ راهنما زندگی کن“
وقتی تو هواچئون هستم که خیلی دوره و وقتی قلبم احساس خطر میکنه یا وقتی بی دلیل عصبانی میشم این جمله رو به یاد میارم.

خیلی چیزا هستن که میخوام همین الان راجع بهشون حرف بزنم، ولی فکر کنم برای امروز به جاش چندتا عکس تو اینستاگرام آپلود کنم.

مطمئنا زمان و مکانی وجود خواهد داشت که بتونم احساسات/افکارم رو یجوری زیباتر و با حال تر بیان کنم‌،مثل RPWP (یا مستندش...).
جایی که اینجا و الان نیست.

خدمت سربازیم الان نقطه عطفش که در طول هر 3 کیلومتر دویدن تو کمپ آموزشی نونسان نفسم خیلی بند میومد، رو پشت سر گذاشته. خیلی زود میگذره، اینطور نیست؟

بعد از بارش برف و تغییر سال،
بعد از گرم شدن دوباره روزها و شکوفه دادن شکوفه‌های گیلاس،
بعد از همه‌ی اونها دوباره با روحیه خوب شمارو میبینم.
روزهای خوب، کلمات خوب و قلب خوب،
لطفا فقط سلامت باشین.
دوستتون دارم