دلم با ماندن بود،
دلم با ماندن بود،
راه اما راهِ رفتن؛
و تو ندانستی چه رنجیست،
کشاندن تن خسته ای که خواهان ماندن بود.
راه اما راهِ رفتن؛
و تو ندانستی چه رنجیست،
کشاندن تن خسته ای که خواهان ماندن بود.
۱۸۸
۱۶ مهر ۱۴۰۳
