بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
قسمت سوم : نهج البلاغه، نامه 69
چرا انسان عاقل و مؤمن، آنگاه که از عالِم، دانشمند، انسان صالح و خیرخواه، سخنی می شنود و بدان علم ندارد، به جای تحقیق، آن را رد کند؟!
آشکار ساختن نعمات : به دروغ به ما القا نموده اند که مبادا نعمتی که خدا به تو داده، یا کار خیری که توفیق آن را داده، آشکار نمایی، چرا که ریا می‌شود و با اخلاص منافات دارد! این درحالیست که خداوند سبحان، به صراحت فرمود: وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ -و نعمتهای پروردگارت را بازگو كن.(سوره ضحی آیه 11)
اشاعه و القای این دروغ، برای آن بوده و هست که نعمات إلهی، آشکار و بیان نگردد، کار خوب مخفی بماند و علنی نگردد تا شیوع نیابد.
امیرالمؤمنین علیه السلام، در فراز مذکور، ضمن توصیه به استفاده بهینه از نعمات و ضایع نکردن آنها، که معنا و لازمۀ شکر می باشد، متذکر گردیدند که خدا دوست دارد نشانه‌های نعمت‌هایی که به تو داده، در تو ظاهر شود.
یعنی در نعمات غیر مادی معنوی، اگر از موهبت عقل برخوردار نموده، باید نشانه‌هایش در عقلانیت ظهور یابد - اگر توفیق ایمان داده، باید نشانه‌هایش در مواضع و عملکرد ظاهر شود - اگر از نعمت ولایت و پذیرش ولایت إلهی برخوردار نموده، باید در اطاعت و حمایت از مقام ولایت ظاهر گردد - اگر توفیق و نعمت امامت داده، باید نشانه هایش در معرفت، محبّت و مودّت ظهور محبّت دیده شود - اگر ازنعمت دانش برخوردارت نموده، باید آن را نشر دهی و - و در نعمات مادی، اگر چشم و گوش داده، باید آنها را از صدمات گناه بازداری - اگر زبان داده، باید به حق سخن بگویی- اگر ازثروت ومکنّت برخوردار نموده، باید از اسراف و تبذیر پرهیز نمایی و به نیازمندان و یتیمان رسیدگی نمایی و ازجبهه‌های حق علیه باطل و مجاهدان راه خدا، حمایت نمایی - اگر زیبایی و جاذبۀ زنانه یا مردانه داده، نباید آن را در معرض نگاه‌های نامحرمان قرار دهی و اینها همه کارهایی است که نباید انجام دهیم؛ و انجام ندادن، بسیار آسان‌تر از انجام دادن می باشد؛ اما شیاطین جنّ و انس که به انسان حسادت می‌ورزند و هلاکت او را می خواهند، مواضع ناحق، عملکردهای نادرست و رفتارهای غلط و زشت و زیانبار را در نظر انسان، آسان، زیبا و مفید نشان می‌دهند!
ابلیس لعین، به جای آن که خودش را در تمرد از امر الهی مقصر بداند، ظَلَمتُ نفسی- بگوید، استغفار و توبه نماید، از روی تکبرش، خود را منزه و خداوند متعال را سبب گمراهی خودش بیان نمود و قسم خورد تا بندگان او را اغوا نماید!(پایان)(ص1)
قسمت سوم : نهج البلاغه، نامه 69
چرا انسان عاقل و مؤمن، آنگاه که از عالِم، دانشمند، انسان صالح و خیرخواه، سخنی می شنود و بدان علم ندارد، به جای تحقیق، آن را رد کند؟!
آشکار ساختن نعمات : به دروغ به ما القا نموده اند که مبادا نعمتی که خدا به تو داده، یا کار خیری که توفیق آن را داده، آشکار نمایی، چرا که ریا می‌شود و با اخلاص منافات دارد! این درحالیست که خداوند سبحان، به صراحت فرمود: وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ -و نعمتهای پروردگارت را بازگو كن.(سوره ضحی آیه 11)
اشاعه و القای این دروغ، برای آن بوده و هست که نعمات إلهی، آشکار و بیان نگردد، کار خوب مخفی بماند و علنی نگردد تا شیوع نیابد.
امیرالمؤمنین علیه السلام، در فراز مذکور، ضمن توصیه به استفاده بهینه از نعمات و ضایع نکردن آنها، که معنا و لازمۀ شکر می باشد، متذکر گردیدند که خدا دوست دارد نشانه‌های نعمت‌هایی که به تو داده، در تو ظاهر شود.
یعنی در نعمات غیر مادی معنوی، اگر از موهبت عقل برخوردار نموده، باید نشانه‌هایش در عقلانیت ظهور یابد - اگر توفیق ایمان داده، باید نشانه‌هایش در مواضع و عملکرد ظاهر شود - اگر از نعمت ولایت و پذیرش ولایت إلهی برخوردار نموده، باید در اطاعت و حمایت از مقام ولایت ظاهر گردد - اگر توفیق و نعمت امامت داده، باید نشانه هایش در معرفت، محبّت و مودّت ظهور محبّت دیده شود - اگر ازنعمت دانش برخوردارت نموده، باید آن را نشر دهی و - و در نعمات مادی، اگر چشم و گوش داده، باید آنها را از صدمات گناه بازداری - اگر زبان داده، باید به حق سخن بگویی- اگر ازثروت ومکنّت برخوردار نموده، باید از اسراف و تبذیر پرهیز نمایی و به نیازمندان و یتیمان رسیدگی نمایی و ازجبهه‌های حق علیه باطل و مجاهدان راه خدا، حمایت نمایی - اگر زیبایی و جاذبۀ زنانه یا مردانه داده، نباید آن را در معرض نگاه‌های نامحرمان قرار دهی و اینها همه کارهایی است که نباید انجام دهیم؛ و انجام ندادن، بسیار آسان‌تر از انجام دادن می باشد؛ اما شیاطین جنّ و انس که به انسان حسادت می‌ورزند و هلاکت او را می خواهند، مواضع ناحق، عملکردهای نادرست و رفتارهای غلط و زشت و زیانبار را در نظر انسان، آسان، زیبا و مفید نشان می‌دهند!
ابلیس لعین، به جای آن که خودش را در تمرد از امر الهی مقصر بداند، ظَلَمتُ نفسی- بگوید، استغفار و توبه نماید، از روی تکبرش، خود را منزه و خداوند متعال را سبب گمراهی خودش بیان نمود و قسم خورد تا بندگان او را اغوا نماید!(پایان)(ص1)
۴۳۷
۱۰ مهر ۱۴۰۳
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.