زَن که باشی

زَن که باشی
نِمی تَوانی اِنکار کُنی تِشنه یِ بویِ تَنِ مَردَت هَستی
هَمیشه وَ هَر لحظه
دَستِ خودَت نیست

زَن که باشی
آفَریده می شَوی بَرایِ عِشق وَرزیدَن
بَرایِ نِگاه هایِ مِهربانانه
بَرایِ بوسه هایِ آتَشین

زَن که باشی
تَمامِ تَنَت طَعمِ تَلخِ عِطرِ گَسِ مَرد را می طَلبَد

زَن که باشی
سَرشاری از عاشِقی هایِ ناتَمام
پُر شُده ای از زیبایی ، از هَر زیبایی

زَن که باشی اما
دَستِ خودَت نیست
اگَر مَردَت طَعمِ لبهایَش طَعمِ تو را بِدَهَد
تَمامِ هَستیِ مَردانه اش را با تَمامِ وُجودَت دوست خواهی داشت
بی آنکه ذَره ای کَم بُگذاری .


آخ که نمیدانی چه کیفی دارد خانوم بودن برای تـــــــو💋 💋 💋