آسیب شناسی موسیقی و تفکر ناسالم کی پاپ کره ای(۴)
آسیب‌شناسی موسیقی و تفکر ناسالم کی‌پاپ کره‌ای(۴)
در ادامه نگاهی می‌اندازیم بر موج موسیقی موسوم به «کی‌پاپ»:
فعالیت‌های موسیقایی «کی پاپ» (K Pop) یا پاپ کره‌ای، چند سالی است که جهان را در نوردیده و انواع و اقسام گروه‌های پاپ کره‌ای که به نحوی عجیب، دختران پسرنما یا پسران دخترنمای جوان اعضای پرتعداد آن‌ها را تشکیل می‌دهند، محبوبیت و شهرت جهانی پیدا کرده‌اند.
طرفداران اصطلاحا تیفوسی و متعصب این گروه‌ها، باز به ویژه «بی‌تی‌اس»، که خود را «آرمی»(army)(ارتش) طرفداران می‌دانند، در ایران و بین نسل دهه هشتادی بسیار گسترده هم هستند.گفتن از «صلح جهانی» و کنار گذاشتن تبعیض و پذیرش «تفاوت»ها و داشتن «امید» و انرژی مثبت، شعارهای جهان‌شمولی و ساده این‌چنینی، وجهی بشردوستانه و ظاهرا «مثبت» و خوش‌خیم به گروه‌های کی پاپ بخشیده است. موسیقی مذکور را با تعداد زیاد اعضای گروه، ریتم‌های تند موسیقی الکترونیک، ملغمه‌ای از رپ کره‌ای-انگلیسی، تصاویر پر زرق و برق و اصلاحا شیک و لاکچری با رنگ‌ها شارپ و «انرژی» فراوان و حتی بعضا مبالغه‌امیز آن می‌شناسند، با متن ترانه‌هایی ظاهرا سبک و نه چندان پیچیده که باب دل طیف نوجوان یا تین‌ایجر است.
اما در پس این ظاهر فریبنده و فانتزی‌گونه، بخش‌ها و رازهای سیاه و مروموزی وجود دارد که یکی از خروجی‌های آن، شیوع نسبتا بالای پدیده «خودکشی» در بین فعالان جوان صنعت پاپ کره‌ای است. به چهره‌های معروف صنعت موسیقی، «idol» یا بُت می‌گویند. مسیر تبدیل یک استعداد به یک بت در کره، حتی بسیار سخت‌تر و بی‌رحمانه‌تر از مسیر ستاره شدن در هالیوود است. وقتی یک استعداد جوان یا نوجوان با یک کمپانی حوزه موسیقی در کره جنوبی قرارداد ببندد، تقریبا تبدیل به یک برده در دست کمپانی می‌شود. تمرین‌ها و آموزش‌های بسیار سنگین، چارچوب‌های کاملا مشخص شده و تخطی‌ناپذیر زندگی حرفه‌ای و فشار وحشتناک روحی که از سوی مدیران کمپانی بر این نوجوانان یا جوانان وارد می‌شود، روزهای سیاهی را برای ایشان رقم می‌زند. این مسیر سخت، با ارزیابی‌های سختگیرانه‌ای که در فواصل معین توسط مدیران کمپانی از فرد تحت قرارداد صورت می‌گیرد، تکمیل می‌شود و در صورتی که نتوانند نظر مدیران را در هر مرحله‌ای جلب کنند، بی درنگ قراردادشان باطل می‌شود.
در ادامه نگاهی می‌اندازیم بر موج موسیقی موسوم به «کی‌پاپ»:
فعالیت‌های موسیقایی «کی پاپ» (K Pop) یا پاپ کره‌ای، چند سالی است که جهان را در نوردیده و انواع و اقسام گروه‌های پاپ کره‌ای که به نحوی عجیب، دختران پسرنما یا پسران دخترنمای جوان اعضای پرتعداد آن‌ها را تشکیل می‌دهند، محبوبیت و شهرت جهانی پیدا کرده‌اند.
طرفداران اصطلاحا تیفوسی و متعصب این گروه‌ها، باز به ویژه «بی‌تی‌اس»، که خود را «آرمی»(army)(ارتش) طرفداران می‌دانند، در ایران و بین نسل دهه هشتادی بسیار گسترده هم هستند.گفتن از «صلح جهانی» و کنار گذاشتن تبعیض و پذیرش «تفاوت»ها و داشتن «امید» و انرژی مثبت، شعارهای جهان‌شمولی و ساده این‌چنینی، وجهی بشردوستانه و ظاهرا «مثبت» و خوش‌خیم به گروه‌های کی پاپ بخشیده است. موسیقی مذکور را با تعداد زیاد اعضای گروه، ریتم‌های تند موسیقی الکترونیک، ملغمه‌ای از رپ کره‌ای-انگلیسی، تصاویر پر زرق و برق و اصلاحا شیک و لاکچری با رنگ‌ها شارپ و «انرژی» فراوان و حتی بعضا مبالغه‌امیز آن می‌شناسند، با متن ترانه‌هایی ظاهرا سبک و نه چندان پیچیده که باب دل طیف نوجوان یا تین‌ایجر است.
اما در پس این ظاهر فریبنده و فانتزی‌گونه، بخش‌ها و رازهای سیاه و مروموزی وجود دارد که یکی از خروجی‌های آن، شیوع نسبتا بالای پدیده «خودکشی» در بین فعالان جوان صنعت پاپ کره‌ای است. به چهره‌های معروف صنعت موسیقی، «idol» یا بُت می‌گویند. مسیر تبدیل یک استعداد به یک بت در کره، حتی بسیار سخت‌تر و بی‌رحمانه‌تر از مسیر ستاره شدن در هالیوود است. وقتی یک استعداد جوان یا نوجوان با یک کمپانی حوزه موسیقی در کره جنوبی قرارداد ببندد، تقریبا تبدیل به یک برده در دست کمپانی می‌شود. تمرین‌ها و آموزش‌های بسیار سنگین، چارچوب‌های کاملا مشخص شده و تخطی‌ناپذیر زندگی حرفه‌ای و فشار وحشتناک روحی که از سوی مدیران کمپانی بر این نوجوانان یا جوانان وارد می‌شود، روزهای سیاهی را برای ایشان رقم می‌زند. این مسیر سخت، با ارزیابی‌های سختگیرانه‌ای که در فواصل معین توسط مدیران کمپانی از فرد تحت قرارداد صورت می‌گیرد، تکمیل می‌شود و در صورتی که نتوانند نظر مدیران را در هر مرحله‌ای جلب کنند، بی درنگ قراردادشان باطل می‌شود.
۱.۶k
۰۵ تیر ۱۴۰۲
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.