ما آدم ها به جای آن که زندگی کنیم و باشیم فقط در حال جمع

ما آدم‌ها به جای آن‌که زندگی کنیم و باشیم فقط در حال جمع کردن و داشتن هستیم. ما به پدیده‌ها به چشم مایملک نگاه ‌می‌کنیم و به آن‌ها چنگ ‌می‌زنیم تا پیش خودمان نگه داریمشان.
ما به جای آن‌که دنبال دانستن باشیم، دنبال جمع کردن اطلاعات هستیم. به جای آن‌که از پول لذت ببریم، دنبال ذخیره کردن برای آینده هستیم، به جای آن‌که به بچه‌هایمان فرصت حضور و زندگی کردن بدهیم، سعی ‌می‌کنیم مثل یک دارایی آن‌ها را داشته باشم، تا آن‌طور که ما ‌می‌خواهیم زندگی کنند و به آن‌چه ما باور داریم، ایمان بیاورند.
به جای آن‌که از لحظه‌ای که در آن هستیم لذت ببریم، سعی ‌می‌کنیم با عکس گرفتن، آن لحظه و خاطره را تصاحب کنیم و... شاید یک نتیجه این تمایل ما به داشتن و نگه داشتن، این باشد که مرتب دنبال ثبات ‌می‌گردیم. ‌می‌خواهیم همه چیز را به بهترین حالت آن حفظ کنیم. دوست داریم همیشه جوان بمانیم و سالم. دوست داریم وسایلی که به ما مربوط است نو و سالم باقی بمانند...
در همه اینها ما دنبال "ثبات" و "قرار" هستیم، و از این بابت متحمل اضطراب و رنج ‌می‌شویم. اگر جرات داشته باشیم این قانون را بپذیریم که دنیا بی ثبات است و هیچ چیز پایدار نیست، به آرامش بزرگی ‌می‌رسیم.


👤 اریک فروم
📚 داشتن یا بودن؟