بآژ باران با تمام بی کسی های شبانه

بآژ باران با تمام بی کسی های شبانه
 می خورد بر مرد تنها
می چکد بر فرش خانه
باز می آید صدای چک چک غم
باز ماتم
من به پشت شیشه ی تنهـــــایی افتاده
نمی دانم نمی فهمم
کجای قطره های بی کسی زیباست
نمی فهمم چرا مردم نمی فهمند
که آن کودک که زیر ضربه ی شلاق باران
سخت می لرزد
کجای ذلتش زیباست
نمی فهمم کجای اشک یک بابا
که سقفی از گل و آهن به زور چکمه باران
به روی همسر و پروانه های مرده اش
آرام باریده
کجایش بوی عشق و عاشقی دارد؟؟!!!
نمیدانم
نمیدانم چرا مردم نمی دانند
که باران عشق تنها نیست
صدای ممتدش در امتداد رنج این دلهاست
کجای مرگ ما زیباست؟؟!!
نمی فهمم...