سال هاست که می گوییم "مردم با فرهنگ ایران" و از "فیهم" و
سال هاست که می گوییم "مردم با فرهنگ ایران" و از "فیهم" و "متمدن" بودن مردم مان سخن می گوییم و بدان می بالیم.
فرهنگ اما تنها کلمه ای برای خالی نبودن عریضه یا واژه ای برای اشاره به گذشته های تاریخی و آموزه های دینی و سپس پُز دادن نیست که نگاه کنید ما چه تاریخ پرشکوهی داریم و چه دین زیبایی!
فرهنگ را می توان در عرصه های عینی دید و درباره اش قضاوت کرد:
مُشک آن است که ببوید نه آن که عطار بگوید
کافی است در غروب 13 فروردین هر سال ، به مکان هایی که "مردم با فرهنگ ایران" در آنجاها ، سیزده شان را به در کرده اند سری بزنید تا ببینید مردم با فرهنگ ایران تا چه اندازه با فرهنگ هستند.
تعارف نداریم و نمی خواهیم خودمان را گول بزنیم، آیا جز تلی از آشغال در جنگل ها ، مراتع ، ساحل ها و کوهپایه ها می بینید؟! این زباله ها را نه مریخی ها بر پهنه طبیعت ایران ریخته اند و نه پای استکبار جهانی در میان است ؛ ما مردم با فرهنگ این کار را کرده ایم ، همان هایی که به زیبایی از گذار به دموکراسی سخن می گوییم ، با معنویت تمام نماز اول وقت می خوانیم و با هیجان ، از سفرهایمان به خارج تعریف می کنیم که حتی سگ ها هم از چراغ قرمز عبور نمی کنند!
بعد هم از قوطی نوشابه گرفته تا پلاستیک و بقایای مواد غذایی را در اطراف جایی که از آن لذت برده ایم می ریزیم و خوشحال و خندان به خانه هایمان برمی گردیم که چه خوش گذشت!
یک زمانی هست که کسی زباله ای در دل طبیعت می ریزد و نمی داند که چه جنایتی در حق طبیعت و نسل های آینده می کند. چنین کسی را حداکثر باید نادان نامید ولی وقتی که سال هاست آموزش داده می شود که زباله ها را بر طبیعت تحمیل نکنید چون 300 سال طول می کشد تا یک ظرف پلاستیکی تجزیه شود و به طبیعت بازگردد ، باز هم شاهد "گستردگی ملی زباله ریزی در طبیعت" هستیم چه باید بگوییم؟!
آیا واقعاً کار سخت و شگفت انگیزی است که هر خانواده ، کیسه زباله ای با خود ببرد و زائدات تفریحش را در آن بریزد و به سطل زباله منتقل کند؟! آیا این کار ساده تکنولوژی پیچیده ای می خواهد که بر اثر تحریم ها به آن دسترسی نداریم؟!
مردم ما ، هم می دانند که ریختن زباله در طبیعت چقدر مخرب است و چه کار زشتی است و هم بلد هستند که چگونه زباله ها را به سطل زباله بریزند، ولی وقتی برغم این آگاهی ، با بی مسؤولیتی تمام ، بعد از لذت بردن از طبیعت ، با زباله جوابش را می دهند ، باید به تلخی و شرمساری گفت که ما چندان هم مردم بافرهنگی نیستیم ؛ هر چند که عده ای از این بی پروا گویی و تعارف گریزی خوششان نیاید.
فرهنگ اما تنها کلمه ای برای خالی نبودن عریضه یا واژه ای برای اشاره به گذشته های تاریخی و آموزه های دینی و سپس پُز دادن نیست که نگاه کنید ما چه تاریخ پرشکوهی داریم و چه دین زیبایی!
فرهنگ را می توان در عرصه های عینی دید و درباره اش قضاوت کرد:
مُشک آن است که ببوید نه آن که عطار بگوید
کافی است در غروب 13 فروردین هر سال ، به مکان هایی که "مردم با فرهنگ ایران" در آنجاها ، سیزده شان را به در کرده اند سری بزنید تا ببینید مردم با فرهنگ ایران تا چه اندازه با فرهنگ هستند.
تعارف نداریم و نمی خواهیم خودمان را گول بزنیم، آیا جز تلی از آشغال در جنگل ها ، مراتع ، ساحل ها و کوهپایه ها می بینید؟! این زباله ها را نه مریخی ها بر پهنه طبیعت ایران ریخته اند و نه پای استکبار جهانی در میان است ؛ ما مردم با فرهنگ این کار را کرده ایم ، همان هایی که به زیبایی از گذار به دموکراسی سخن می گوییم ، با معنویت تمام نماز اول وقت می خوانیم و با هیجان ، از سفرهایمان به خارج تعریف می کنیم که حتی سگ ها هم از چراغ قرمز عبور نمی کنند!
بعد هم از قوطی نوشابه گرفته تا پلاستیک و بقایای مواد غذایی را در اطراف جایی که از آن لذت برده ایم می ریزیم و خوشحال و خندان به خانه هایمان برمی گردیم که چه خوش گذشت!
یک زمانی هست که کسی زباله ای در دل طبیعت می ریزد و نمی داند که چه جنایتی در حق طبیعت و نسل های آینده می کند. چنین کسی را حداکثر باید نادان نامید ولی وقتی که سال هاست آموزش داده می شود که زباله ها را بر طبیعت تحمیل نکنید چون 300 سال طول می کشد تا یک ظرف پلاستیکی تجزیه شود و به طبیعت بازگردد ، باز هم شاهد "گستردگی ملی زباله ریزی در طبیعت" هستیم چه باید بگوییم؟!
آیا واقعاً کار سخت و شگفت انگیزی است که هر خانواده ، کیسه زباله ای با خود ببرد و زائدات تفریحش را در آن بریزد و به سطل زباله منتقل کند؟! آیا این کار ساده تکنولوژی پیچیده ای می خواهد که بر اثر تحریم ها به آن دسترسی نداریم؟!
مردم ما ، هم می دانند که ریختن زباله در طبیعت چقدر مخرب است و چه کار زشتی است و هم بلد هستند که چگونه زباله ها را به سطل زباله بریزند، ولی وقتی برغم این آگاهی ، با بی مسؤولیتی تمام ، بعد از لذت بردن از طبیعت ، با زباله جوابش را می دهند ، باید به تلخی و شرمساری گفت که ما چندان هم مردم بافرهنگی نیستیم ؛ هر چند که عده ای از این بی پروا گویی و تعارف گریزی خوششان نیاید.
۲.۸k
۲۴ مرداد ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.