آدرس فساد

||| آدرس فساد |||
* به قلم ساسان آقایی

اگر می‌خواهید بدانید که «چرا همه چیز ما به همه چیزهای دیگرمان می‌آید»، مرور سخنان وزیر کشور دولت روحانی در مجلس، واکنش اعضای مجلس نهم و صفحه‌های نخست روزنامه‌های دیروز کشور کفایت می‌کند.

وزیری که با پوشه‌ا‌ی پر سند از «پول‌های کثیف» به مجلس می‌رود اما از گفتن «حقیقت» ابا دارد، نمایندگانی که به جای «اصل» فساد تنها به دنبال کشاندن وزیر به زمین سوخته‌ی و فرعی «پوزش‌خواهی» هستند و رسانه‌هایی که از یک ساعت دفاعیه وزیر تنها «عذر می‌خواهم» را شنیده‌اند . اگر در هر جغرافیای معقول دیگری زندگی می‌کردیم، پرسش نخست افکار عمومی، رسانه‌ها و نمایندگان مجلس این بود که «آدرس فساد کجاست؟» و وزیر کشور نیز هیچ رسالت دیگری نداشت جز فاش گفتن آشکار و بدون پرده‌پوشی آن اما در این‌جای دنیا نه از این خبرها می‌شود و نه قرار است بشود.
همه دست در دست هم می‌کوشیم تا اگر فردا «صدای» بریدن آن قفل آهنین «درآمد»، به شکلی از کنارش بگذریم و نشنویم و آن‌قدر عادت کرده‌ایم به این رفتار که یک‌شنبه از رادیو نشنیدیم، وزیر کشور به شکل رسمی از «10 هزار میلیارد تومان» پول در گردش موادمخدر، «25 میلیارد دلار» قاچاق کالا، «20 میلیارد دلار» فرار مالیاتی، «27 هزار خودروی لوکس» وارداتی بدون پرداخت حق گمرگی و محموله‌های قاچاق‌ دارویی «30 میلیاردی و 50 میلیارد تومانی» خبر می‌دهد.
رقم‌ها اصلن کوچک و حقیر نیستند، برخی از آن‌ها در مقام مقایسه بزرگ‌تر و ویران‌کننده‌تر از فساد سه هزار میلیاردی و نه هزار میلیاردی بوده و خواهند بود اما روز یک‌شنبه از 25 میلیارد دلار قاچاق کالا و 20 میلیارد دلار فرار مالیاتی در سال و 3 میلیارد دلار گردش پول موادمخدر در کشور هیچ کس نگران نشد، حتا و حتا رسانه‌ها که وقتی این رقم‌ها را می‌شنوند، به قاعده باید چشم‌های‌شان تا بیخ گرد شود و پرسش و پرسش و پرسش را دستور کار خود قرار دهند اما از اساس این آمارهای رسمی را ندیدند و آسان از آن گذشتند.

این را می‌شود یک خوش‌بختی تمام عیار نامید برای آن‌ «فرد 35 ساله‌ی 5 کلاس درس خوانده» که با ترانزیت موادمخدر «2300 میلیارد تومان» درآمد دارد، برای آن کسانی که محموله‌های چند ده میلیاردی کالا و دارو به داخل قاچاق می‌کنند یا به اسم «مددبگیران کمیته امداد» ده‌ها هزار خودروی لوکس را بدون پرداخت حق گمرکی به ایران می‌آورند و با قیمت‌های میلیاردی می‌فروشند.

آن‌ها می‌توانند درست به مانند کارتال‌های بزرگ متهم به فرار از مالیات یا باندهای بزرگ ترانزیت موادمخدر آسوده به کسب و کار پرسود خود ادامه دهند و نگران نباشند که ممکن است وزیری یا وکیلی یا رسانه‌ای رد این «پول‌های کثیف» را بگیرند و برملا سازند. تا آن هنگام که دولت و مجلس، رسانه‌ها و مردم، گرفتار در چرخه‌‌ای بسته‌ از کشمکش سیاسی بیهوده و درگیری‌های جناحی بی‌پایانند، همیشه این فرع ماجراهاست که بر اصل آن چیرگی می‌یابد؛ نسبت ما با موضوع را این تبیین می‌کند که «چه کسی گفته» نه این‌که «چه چیزی گفته»، همیت و غیرت ما بیش‌تر خرج تعصب‌هایی شبه‌فوتبالی می‌شود تا حقیقت‌یابی و در این شرایط مستقر کنونی، اصلن شگفت‌انگیز نیست که فساد حیات و ممات پر پی و پیمانی دارد.

48 ساعت گذشته پاسخی به این پرسش‌هاست که چرا همه می‌خواهند «فساد» برچیده شود و هم‌چنان گسترش دارد، رهبری از «زمین‌خواری» به شدت انتقاد می‌کنند و هم‌چنان مرغوب‌ترین زمین‌ها به یغما می‌روند، رییس‌جمهور از «تجمع پول و قدرت و رسانه» می‌گوید و هم‌دستی آن‌ها پرقدرت‌تر ادامه می‌یابد و از میز کارمندان تا روسا، رشوه و به قول وزیر بهداشت «زیرمیزی» می‌روید و به جایی برنمی‌خورد.

فساد و دست‌اندرکاران آن، باهوش نیستند تنها خوب یاد گرفته‌اند که در این زمین بازی پر چاله، در کدام درزها جا بگیرند که مخفی بمانند و چگونه هیزم تنور جنگ‌های سیاسی بی‌نتیجه را فرآهم آورند تا فرجی‌داناها آیینه عبرت شوند. مفهوم هر بزن‌بزن‌ سیاسی در این کشور برای آن‌ها چیزی نیست جز میلیارد میلیارد پول کثیف دیگر و این دستگاه فربه به روایت آمار فضلی، آمادگی کاملی دارد تا برای افروختن هر دعوای سیاسی تازه‌ای ریخت و پاش کند، آدرس فسادی که وزیر کشور «سربسته» از آن گفت، درست همین جاست؛ آن دفترهای کار زیرزمینی که در طراحی بگومگوی تازه‌ی سیاسی هستند !