من قاب عکسی بودم ک تو با ذوقی

من قاب عکسی بودم ک تو با ذوقی
آن را ،ب طاقچه قلبت بردی....
هر روز جلوی چشمانت بودم...
هر روز در دسترس بودم...
هر روز حاضر‌ بودم....
دلت زده شد...
تو تصمیم گرفتی مرا ب انباری قلبت بسپاری،و قاب جدیدی در طاقچه قلبت بگذاری!!...چ بی رحمانه
چ غم انگیز،آنجا گردو غبار خاکستری غم بر من می نشیند،دلم می گیرد....
من🥺من در آنجا می پوسم،می میرم..