تمثیل

تمثیل
ستاره ئئ بدرخشيد و ماه مجلس شد
دل رميده ما را نوشه مونس نَ کِ خنّاس صِخ پو نِز خُنَّ3 حیفا کِ بِ سُنــــــ نَـــــت شُو
نگار من که به مکتب نرفت و خطّ ننوشت بیاد حمزه
وُ هَمَّزه مسأله آموز صدّ مدرّس شدبه بوي او دل بيمار عاشقان چو صبا
فداي عارض نسرين سرمه پوشچشم مـــادُنَــرِ هَرگالِ کالُ گَــسّشُد
به صدر مَِص طَبه ام مِیّ نشاندم اکنون کِی (ķ) کِهَر حکیم و طبیبه قُراضّ غَرضُقَرَض ناگهان خود مَرَضّشُدّ
پَسّئِیّپَسّــا متجاوز! اینّگداي شهر نِگه کن که ميره مجلس شد
دستِ پیالِ خياله آبِ خِضر بست کِ جامِ اسکندر
به جرعه نوشیه اَیّوب سلطانِ خائِنه اَبواَلْفَوارس شد
ای مُئَسِسّ جهل مأمورین طَربّسَُِرای محّبت کنون شود معموری اُفّ:مَغ موم
که وَصِلطاق ابرووانه يارِ مَنَشّ بِصَبر منقاشه مهندسّ شد
لب از ترشّح مي پاک دار براي خدا
که خاطرم به هزاران فِـتِـنِــ گُنَه مُؤسس شد یاماتیکّا رُوش أن شُـــوّ
کِرِشمِ پوشّ دار وَشّ شعله یوم شرابشَرَحی نوشِ عاشقان سِرُم بِدارُأش چِ کاند
که عِلم b خبر افتاد و عَقل B حـــــــسّـــشُـــــد
چو زَرّ عزيز وجودست نظمم آريــــــ يـــــــا
قبول دولتيان کيمياي سَُِــفتــٰٰٓـــهنــــيـــن مَِسّ شد
ز راه ميکده ياران عَنان بگردانيد
چرا که حافظ از اين ره رفتّابه چَــــــرّخِــــــــ📿 مفلــــس شــــد