بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
قسمت دوم :
ج)- در روش‌های تربیتی و اخلاق اجتماعی جدید نیز شاهدیم که همیشه اهل معصیت، به بهانه‌های متفاوت تطهیر شده و گناه عمل‌شان به گردن دیگران انداخته می‌شود. می‌گویند: آدم کشت، چون بچه طلاق بود - معتاد شد، چون پدر و مادرش خوش اخلاق نبودند - دزدی کرد، چون شرایط اقتصادی مناسب نبود - مرتکب زنا شد، چون ازدواج سخت شده بود و یا تفریح نداشت و ...، و خلاصه همه چیز می گویند، جز آن که این فرد خودش هم دارای عقل و اختیار و سایر استعدادها و از جمله تفکر، تدبر، برنامه‌ریزی، صبر و بود، اما اراده‌اش به جرم و گناه تعلق گرفت.
د) - این مضامین در آیات کریمه، راه تعطیل عقل و اختیار و اراده، به بهانه های متفاوت را بسته است. بی‌تردید اگر گناه کسی گردن دیگری باشد، یعنی جبر بر او حاکم شده است، که در چنین حالتی تعقل و اختیار و اراده معنا ندارد؛ تشخیص حق و باطل مفهومی ندارد؛ انتخاب بین این یا آن امکانی ندارد و لذا فرمود: متوجه خودتان باشید که حامل و متأثر از عملکرد خودتان هست پس، به هیچ وجه نفرمود که کسی برای دیگری کاری انجام نمی‌دهد؛ بلکه فرمود هر کسی در گروی عمل خویش است. مگر این همه انبیای الهی برای تعلیم و تزکیه و بصیرت مردم نیامده‌اند؟ مگر دعوت به تعاون در نیکی‌ها ننمود؟ مگر امر به توجه به مستضعفان جامعه، یتیمان، تعلیم و تربیت کودکان، قیام برای برپایی قسط و مقابله با ظلم و جهل و ... نفرمود؟ آیا امر به موعظه و نصیحت و امر به معروف و نهی از منکر ننمود؟ اوامر و نواهی اجتماعی قرآن کریم، به مراتب بیشتر از عبادات فردی می‌باشد. اینها همه دال بر کار کردن برای خود و دیگران است.(پایان)
قسمت دوم :
ج)- در روش‌های تربیتی و اخلاق اجتماعی جدید نیز شاهدیم که همیشه اهل معصیت، به بهانه‌های متفاوت تطهیر شده و گناه عمل‌شان به گردن دیگران انداخته می‌شود. می‌گویند: آدم کشت، چون بچه طلاق بود - معتاد شد، چون پدر و مادرش خوش اخلاق نبودند - دزدی کرد، چون شرایط اقتصادی مناسب نبود - مرتکب زنا شد، چون ازدواج سخت شده بود و یا تفریح نداشت و ...، و خلاصه همه چیز می گویند، جز آن که این فرد خودش هم دارای عقل و اختیار و سایر استعدادها و از جمله تفکر، تدبر، برنامه‌ریزی، صبر و بود، اما اراده‌اش به جرم و گناه تعلق گرفت.
د) - این مضامین در آیات کریمه، راه تعطیل عقل و اختیار و اراده، به بهانه های متفاوت را بسته است. بی‌تردید اگر گناه کسی گردن دیگری باشد، یعنی جبر بر او حاکم شده است، که در چنین حالتی تعقل و اختیار و اراده معنا ندارد؛ تشخیص حق و باطل مفهومی ندارد؛ انتخاب بین این یا آن امکانی ندارد و لذا فرمود: متوجه خودتان باشید که حامل و متأثر از عملکرد خودتان هست پس، به هیچ وجه نفرمود که کسی برای دیگری کاری انجام نمی‌دهد؛ بلکه فرمود هر کسی در گروی عمل خویش است. مگر این همه انبیای الهی برای تعلیم و تزکیه و بصیرت مردم نیامده‌اند؟ مگر دعوت به تعاون در نیکی‌ها ننمود؟ مگر امر به توجه به مستضعفان جامعه، یتیمان، تعلیم و تربیت کودکان، قیام برای برپایی قسط و مقابله با ظلم و جهل و ... نفرمود؟ آیا امر به موعظه و نصیحت و امر به معروف و نهی از منکر ننمود؟ اوامر و نواهی اجتماعی قرآن کریم، به مراتب بیشتر از عبادات فردی می‌باشد. اینها همه دال بر کار کردن برای خود و دیگران است.(پایان)
۳۲۰
۰۸ مهر ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.