🔆قَالَ علیه السلام لَو ضَرَبتُ خَیشُومَ المُؤمِنِ بسِیَفی

🔆قَالَ علیه السلام لَو ضَرَبتُ خَیشُومَ المُؤمِنِ بسِیَفیِ هَذَا عَلَی أَن یبُغضِنَیِ مَا أبَغضَنَیِ وَ لَو صَبَبتُ الدّنیَا بِجَمّاتِهَا عَلَی المُنَافِقِ عَلَی أَن یحُبِنّیِ مَا أحَبَنّیِ وَ ذَلِکَ أَنّهُ قضُیِ َ فَانقَضَی عَلَی لِسَانِ النّبِیّ الأمُیّ ّ صلی الله علیه و آله أَنّهُ قَالَ یَا عَلِیّ لَا یُبغِضُکَ مُؤمِنٌ وَ لَا یُحِبّکَ مُنَافِقٌ

🔆دشمنی کند، با من دشمن نخواهد شد، و اگر تمام دنیا را بر سر منافق بریزم تا مرا دوست بدارد، دوست من نخواهد شد، این بدان دلیل است که در قضای الهی گذشته و بر زبان پیامبر امی (صلی الله علیه و آله) جاری شده است که فرمود: یا علی، مومن کینه ی تو را بر دل نمی گیرد و منافق دوست تو نمی شود). جمات جمع جمه، عبارت است از جایی از زمین که در آن جا آب گرد آید. و از آن رو که ایمان راستین باعث اتحاد و محبت خالص میان مومنان در راه خداست، ناگزیر دشمنی و کینه ی امام (علیه السلام) با آن در یک دل جمع نشود. و از طرفی چون نفاق مخالف ایمان است، با آنچه لازمه ی ایمان است یعنی محبت در راه خدا نیز مخالف است و با آن جمع شدنی نیست، هر چند به بهای دادن مال فراوانی به شخص منافق باشد...
ادامه دارد....

📙شرح#حکمت_45
حکمت های نهج البلاغه ( همراه با 25 ترجمه و شرح )/ ص50