در خطوط موازی چشمانت

در خطوط موازی چشمانت
سالهاست قدم زده ام
و هر سال پاییز
خرد می شوم در برگ برگ پلکهایت
...
مرا ببر به زیر بالهای پرنده ی مهاجر لبخندت
بگذار آرام گیرم
اینجا دلهره ی دوست داشتنت
تولدی دوباره را درد می کشد

این بار، خطوط موازی چشمانت
به راه های حادثه در گیرند
این پاها
چگونه دوام آورد
به خطوطی بن بست...؟