بسم الله الرحمن الرحیم
بسم الله الرحمن الرحیم
شفاعت و معنای آن
شفاعت از ریشه شفع به معنی زوج شدن یا ضمیمه شدن است و در اصطلاح دینی شفاعت پیوستن به دیگری برای اینکه یار و یاور او باشد و بیشتر کاربرد شفاعت یعنی پیوستن و انضمام به کسی که از نظر حرمت و مقام بالاتر از کسی است که مادون اوست که مورد شفاعت قرار میگیرد و از این معنی شفاعت در قیامت است. با این معنی شافع را کمک دهنده و مشفع (با فتح فاء) را یاری گیرنده معنی می کنند.
در قرآن کریم بارها به شفاعت و وجود آن در قیامت اشاره شده است که در آیات مریم/87 – نجم/26 – طه/109 – انبیاء/23 –مدثر/48 – زخرف/86- غافر/18- نساء/85 شفاعت مورد تایید دین مبین قرار گرفته است.
شفاعت در بیان قرآن دارای اقسام مختلفی است مانند آنچه در آیه شریفه یونس/3 آمده است که در آن از ذکر آفرینش آسمانها و زمین و تدبیر آنها، روشن می‌کند آنها نیز شفیع و واسطه‌ی رحمت خدایند (ایضاً بقره /255 و زمر /44) و در آیاتی نظیر سجده/4 ظاهراً مراد انضمام اسباب به یکدیگر است که به اراده‌ی خدا انجام می‌پذیرد. شاید در بیان دیگر بتوان شفیع را مانند وسیله در آیه مائده/35 دانست.
اما از جهت دیگر در قرآن شفاعت در دو صورت درست و نادرست نیز بیان شده است در آیه نساء /85 به هردو نوع مثبت و منفی آن اشاره شده است. از این آیه استفاده میشود که شفاعت بر شفیع تاثیر گذار است بدین صورت که اگر شفیع شفاعت را بر مشفع بر خیر گذارد اثر خیر خواهد دید و اگر بر شر باشد اثر شر را میبیند.
در این مقاله بحث پیرامون شفاعت خیر است و پیرامون آن مطالبی نگاشته خواهد شد فلذا در هر موردی گه عنوان شفاعت ذکر شود منظور شفاعت خیری است که نصیب مومنین خواهد شد. اما فلسفه شفاعت چیست و آیا شفاعت در قیامت به معنی به اصطلاح پارتی بازی است و فردی خارج از لیاقت خود به چیزی دست می یابد و آیا این مساله مخالف عدل الهی است؟
از بیان دین و آیات قران نتیجه میشود که اصل شفاعت از سنن الهی است و به افراد خاصی میتوانند به مقام شافع برسند. اما شفاعت در قیامت چگونه است؟ از ظاهر روایات استفاده میشود شفاعت قادر است در قیامت کلیه گناهان را محو نماید (الکافی (ط - الإسلامیة)، ج5، ص: 469 حدیث 9) و اثر شفاعت میتواند فرد را از مهلکه جهنم به نعم بهشت وارد کند.
مطابق تمامی سنن الهی رسیدن و بهره بردن از شفاعت شرایطی را مستلزم است که هم شفیع و هم مشفع باید بدان نائل شده باشند. در حقیقت لطف الهی شامل حال شافع شده و او پاداش اعمال خیر خود را خواهد دید. در حقیقت میتوان گفت شافع در پیشگاه الهی به منزله استاد فن در نظام عالم دانست. رهبر یک گروه کوه نوردی به مقامی رسیده است که میتواند دیگران در کوه راهنمایی کند و اگر برای کسی مشکلی ایجاد شد به او کمک کند. در نظام الهی افرادی که در خداشناسی به مقام و مرتبه ای میرسند میتوانند دیگران که در مسیر خداشناسی راهنمایی کنند و ایشان از مهلکه های خطرناک برهانند. بنابر این در مقام اول شافع شدن مرتبه و مقامی اهدایی از جانب خداوند رحمان به بندگانی است که به دلیل اعمال خیر خود به چنین مقامی نائل شده اند.
اما کسی که شفاعت می شود نیز باید دارای مقام و مرتبه ای خاص باشد و باید اعمالی را انجام دهد تا به چنین لیاقتی برسد. نکته مهم این است که هر کسی شفاعت نخواهد شد.
شفاعت و معنای آن
شفاعت از ریشه شفع به معنی زوج شدن یا ضمیمه شدن است و در اصطلاح دینی شفاعت پیوستن به دیگری برای اینکه یار و یاور او باشد و بیشتر کاربرد شفاعت یعنی پیوستن و انضمام به کسی که از نظر حرمت و مقام بالاتر از کسی است که مادون اوست که مورد شفاعت قرار میگیرد و از این معنی شفاعت در قیامت است. با این معنی شافع را کمک دهنده و مشفع (با فتح فاء) را یاری گیرنده معنی می کنند.
در قرآن کریم بارها به شفاعت و وجود آن در قیامت اشاره شده است که در آیات مریم/87 – نجم/26 – طه/109 – انبیاء/23 –مدثر/48 – زخرف/86- غافر/18- نساء/85 شفاعت مورد تایید دین مبین قرار گرفته است.
شفاعت در بیان قرآن دارای اقسام مختلفی است مانند آنچه در آیه شریفه یونس/3 آمده است که در آن از ذکر آفرینش آسمانها و زمین و تدبیر آنها، روشن می‌کند آنها نیز شفیع و واسطه‌ی رحمت خدایند (ایضاً بقره /255 و زمر /44) و در آیاتی نظیر سجده/4 ظاهراً مراد انضمام اسباب به یکدیگر است که به اراده‌ی خدا انجام می‌پذیرد. شاید در بیان دیگر بتوان شفیع را مانند وسیله در آیه مائده/35 دانست.
اما از جهت دیگر در قرآن شفاعت در دو صورت درست و نادرست نیز بیان شده است در آیه نساء /85 به هردو نوع مثبت و منفی آن اشاره شده است. از این آیه استفاده میشود که شفاعت بر شفیع تاثیر گذار است بدین صورت که اگر شفیع شفاعت را بر مشفع بر خیر گذارد اثر خیر خواهد دید و اگر بر شر باشد اثر شر را میبیند.
در این مقاله بحث پیرامون شفاعت خیر است و پیرامون آن مطالبی نگاشته خواهد شد فلذا در هر موردی گه عنوان شفاعت ذکر شود منظور شفاعت خیری است که نصیب مومنین خواهد شد. اما فلسفه شفاعت چیست و آیا شفاعت در قیامت به معنی به اصطلاح پارتی بازی است و فردی خارج از لیاقت خود به چیزی دست می یابد و آیا این مساله مخالف عدل الهی است؟
از بیان دین و آیات قران نتیجه میشود که اصل شفاعت از سنن الهی است و به افراد خاصی میتوانند به مقام شافع برسند. اما شفاعت در قیامت چگونه است؟ از ظاهر روایات استفاده میشود شفاعت قادر است در قیامت کلیه گناهان را محو نماید (الکافی (ط - الإسلامیة)، ج5، ص: 469 حدیث 9) و اثر شفاعت میتواند فرد را از مهلکه جهنم به نعم بهشت وارد کند.
مطابق تمامی سنن الهی رسیدن و بهره بردن از شفاعت شرایطی را مستلزم است که هم شفیع و هم مشفع باید بدان نائل شده باشند. در حقیقت لطف الهی شامل حال شافع شده و او پاداش اعمال خیر خود را خواهد دید. در حقیقت میتوان گفت شافع در پیشگاه الهی به منزله استاد فن در نظام عالم دانست. رهبر یک گروه کوه نوردی به مقامی رسیده است که میتواند دیگران در کوه راهنمایی کند و اگر برای کسی مشکلی ایجاد شد به او کمک کند. در نظام الهی افرادی که در خداشناسی به مقام و مرتبه ای میرسند میتوانند دیگران که در مسیر خداشناسی راهنمایی کنند و ایشان از مهلکه های خطرناک برهانند. بنابر این در مقام اول شافع شدن مرتبه و مقامی اهدایی از جانب خداوند رحمان به بندگانی است که به دلیل اعمال خیر خود به چنین مقامی نائل شده اند.
اما کسی که شفاعت می شود نیز باید دارای مقام و مرتبه ای خاص باشد و باید اعمالی را انجام دهد تا به چنین لیاقتی برسد. نکته مهم این است که هر کسی شفاعت نخواهد شد.
۱.۳k
۰۷ مهر ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.