.

.
از صفای ضریح دم نزنید
حرفی از بیرق و علم نزنید
.
گریه های بلند ممنوع است
روضه که هیچ سینه هم نزنید
.
کربلا رفته ها کنار بقیع
حرفی از صحن و از حرم نزنید
.
زائری خسته ام نگهبانان…
…به خدا زود می روم نزنید
.
زائری داد زد که نامردان
تازیانه به مادرم نزنید
.
غربت ما بدون خاتمه است
مادر ما همیشه فاطمه است
.
کاش درهای صحن وا بشود
شوق در سینه ها به پا بشود
.
کاش با دست حضرت مهدی
این حرم نیز با صفا بشود
.
کاش با نغمه حسین حسین
این حرم مثل کربلا بشود
.
در کنار مزار ام بنین
طرحی از علقمه بنا بشود
.
پس بسازیم پنجره فولاد
هر قدر عقده هست وا بشود
.
چارتا گنبد طلایی رنگ
چارتا مشهد الرضا بشود
.
این بقیعی که این چنین خاکی است
رشک پروانه های افلاکی است
.
در هوایش ستاره می سوزد
سینه با هر نظاره می سوزد
.
هشت شوال آسمان لرزید
دید صحن و مناره می سوزد
.
بارگاه بقیع ویران شد
دل بی راه و چاره می سوزد
.
این حرم مثل چادر زهراست
که در اینجا دوباره می سوزد
.
این حرم مثل خیمه ی زینب
که در اوج شراره می سوزد
.
سالها بعد قدری آن سو تر
چند قرآن پاره می سوزد
.
شاعر: مجید تال
┅═══✼❉❉✼═══┅