ﯾﻪ ﻋﻤﺮﻩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻗﺎﺏ ﻋﮑﺲ ﺣﺮﻡ

ﯾﻪ ﻋﻤﺮﻩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻗﺎﺏ ﻋﮑﺲ ﺣﺮﻡ
ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯﻣﻮ ﻫﻖﻫﻖ ﻣﯿﮑﻨﻢ
ﺑﺬﺍﺭ ﺍﺭﺑﻌﯿﻦ ﺯﺍﺋﺮ ﺗﻮ ﺑﺸﻢ
ﻭﮔﺮﻧﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﻭﺭﯼ ﺩِﻕ ﻣﯿﮑﻨﻢ
ﻫﻤﻪ ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺎﺭ ﺳﻔﺮ ﺑﺴﺘﻦﻭ
ﺑﺎ ﭘﺎﯼ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﻫﻮﺍﯾﯽ ﻣﯿﺸﻦ
ﻓﻘﻂ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻓﯿﺾ ﺑﯽﺑﻬﺮﻩﺍﻡ
ﺭﻓﯿﻘﺎﻡ ﺩﺍﺭﻥ ﮐﺮﺑﻼﯾﯽ ﻣﯿﺸﻦ
ﻧﺬﺍﺭ ﺁﺑﺮﻭﻡ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﺮﻩ
ﺑﮕﻮ ﺩﺭﺩﻣﻮ ﺑﺎ ﮐﯽ ﻗﺴﻤﺖ ﮐﻨﻢ؟
ﯾﺎ ﺭﺍﻫﯽ ﺟﻠﻮ ﭘﺎﻡ ﺑﺬﺍﺭ ﯾﺎ ﺑﮕﻮ
ﭼﺠﻮﺭﯼ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﻭﺭﯼ ﻋﺎﺩﺕ ﮐﻨﻢ؟
ﺍﮔﻪ ﮐﺮﺑﻼﺗﻮ ﻧﺒﯿﻨﻢ ﺣﺴﯿﻦ
ﺑﮕﻮ ﭘﺲ ﭼﻪﺧﺎﮐﯽ ﺑﺮﯾﺰﻡ ﺳﺮﻡ؟
ﺁﺧﻪ ﺗﺎ ﮐِﯽ ﺍﯾﻦ ﺩﻭﺭﯼ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﯽ؟
ﺑﺬﺍﺭ ﭘﺎ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺑﯿﺎﻡ ﺗﺎ ﺣﺮﻡ
ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺑﻪ ﺍﯾﻨﺠﺎﻡ ﺻﺒﻮﺭﯼ ﺑﺴﻪ
ﻣﯿﺸﻪ ﺗﺎ ﺣﺮﻡ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﻭﻥ ﺑﯿﺎﻡ؟
ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﺍﯾﻨﻘﺪَﺭ ﮔﺮﯾﻪﺯﺍﺭﯼ ﮐﻨﻢ
ﮐﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﮕﯿﺮﻩ ﺻﺪﺍﻡ
ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﺸﻢ
ﻣﺜﻪ ﺑﭽﻪﻫﺎﺕ ﻏﺮﻕ ﺗﺎﻭﻝ ﺑﺸﻢ
ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﯾﺎﺩ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩﯼ ﺳﺎﻋﺎﺕ
ﺩﻡ ‌ ﻣﺮﺯ ﻣﻬﺮﺍﻥ ﻣُﻌﻄّﻞ ﺑﺸﻢ
ﭼﺠﻮﺭﯼ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﻏﻤﺎﺕ ﺑﺎﺷﻢﻭ
ﺗﻮﯼ ﺧﯿﻤﻪﻫﺎ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﮐﻨﻢ؟
ﻣﮕﻪ ﻣﯿﺸﻪ ﯾﺎﺩ ﺭﻗﯿﻪﺕ ﺑﺎﺷﻢ
ﻭﻟﯽ ﻟﺤﻈﻪﺍﯼ ﺧﻮﺍﺏ ﺭﺍﺣﺖ ﮐﻨﻢ؟
ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﻫﺮ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺑﺒﺎﺭﻩ ﭼﺸﺎﻡ
ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺩﻝ ﺧﺴﺘﻪﯼ ﺧﻮﺍﻫﺮﺕ
ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺗﺸﻨﻪ ﻣﯿﺸﻢ ﺑﮕﻢ:
ﻓﺪﺍﯼ ﻟﺐ ﺗﺸﻨﻪﯼ ﺍﺻﻐﺮﺕ
ﺧﻼﺻﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﮐﺮﺑﻼﯾﯽ ﺑﺸﻢ
ﺗﺎ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺜﻪ ﺣﺮ ﺣﻼﻟﻢ ﮐﻨﯽ
ﻣﯿﺸﻪ ﺑﻌﺪ ﯾﮏ ﻋﻤﺮ ﺁﻟﻮﺩﮔﯽ
ﺑﺤﻖ ﺭﻗﯿﻪ ﺯﻻﻟﻢ ﮐﻨﯽ؟
ﺧﻮﺩﺕ ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﺮﮐﺴﯽ
ﺑﻪ ﺍﯾﻞ ﻭ ﺗﺒﺎﺭﺕ ﺍﺭﺍﺩﺕ ﺩﺍﺭﻡ
ﺩﺭﺳﺘﻪ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﻣﯿﺨﻮﺍﺩ ﺍﻣﺎ ﻣﻦ
ﺑﻪ ﺩﻝ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺍﺭﻡ
ﺍﮔﻪ ﻣﻘﺘﺪﺍﻣﻮﻥ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﯽ ﺣﺴﯿﻦ
ﺧﺪﺍﺷﺎﻫﺪﻩ ﺟﻮﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺳﺨﺖ ﻧﯿﺴﺖ
ﺑﻘﺮﺁﻥ ﮐﺴﯽ ﺷﺎﻩ ﺑﺎﺷﻪ ﻭﻟﯽ
ﻧﺒﺎﺷﻪ ﻏﻼﻡ ﺗﻮ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﻧﯿﺴﺖ . .