در عصری به سر میبریم که در آن همه پرده ها و حجب ...

در عصری به سر میبریم که در آن همه پرده ها و حجب و حیا کنار رفته و افراد به نام مدرن و امروزی بودن  هر رفتاری را بی هیچ شرم و خجالتی انجام می دهند.
با نگاهی به کامنت هایی که زیر پست های افراد سرشناسی که به هر دلیلی با آنها مخالف هستند بیندازیم با حجمی از وقاحت و دریده گی مواجه می شویم.
رکیک ترین فحش ها و توهین به شخصی که صرفا بازیکن فلان تیمی است که ایشان دوست ندارند، با نثار کردن چیزم به ... به بازیگری که مثلا پوشش او مورد پسند او نیست یا کمی قیافه معمولی و چاق دارد...

یا تبلیغ علنی فاحشگی، و تن فروشی با گذاشتن شماره و...

وجه دیگر این دریده گی در خیابان ها خود را نشان می دهد.
با کوچکترین نزاع و بحثی در خیابان هر دو چشم ها را بسته و دهان را تا بناگوش باز کرده و الفاظ رکیک و کثافت درونشان را بیرون می ریرند...

در مترو و بی آر تی، نوجوان و جوان (که هدفن در گوشش فرو کرده و صدای آن را طوری بلند کرده که باعث آزار دیگران می شود) هنگام سوار شدن فرد پیر یا معلولی در چشم او خیره شده و از جایشان تکان
نمی خورند...

به جایی رسیدیم که پدر و مادر جرات نمی کند به بچه نوجوان خود بگوید که تا ساعت سه صبح در فضای مجازی و تلگرام چه میکند و چرا دَرست روز به روز ضعیف تر شده...

در جامعه ی ما به ریش سفید، خرفت و پیری گفته می شود.

جامعه ی ما جامعه ای است که در آن کلاه برداری، دو رویی و شارلاتانیسم زرنگی و موفق بودن به شمار می رود...

به کجا میرویم ...