ممکنه دوست داشته باشی صبح ها کرکره ی روزت رو با عشق بالا

ممکنه دوست داشته باشی صبح‌ها کرکره ی روزت رو با عشق بالا بدی، عود و شمع روشن کنی، خودت رو به قهوه یا چای دعوت کنی ،روزی چند صفحه کتاب بخونی ،با دوستت تلفنی گپ و گفتی داشته باشی، دورهمی هایی ترتیب بدی  و سفره  های رنگین پهن کنی، زبان بلد باشی، ساز بنوازی، به شهرها و کشورهای مختلف سفر کنی و کلی عکس رنگارنگ ثبت کنی و  اگر بچه ای داشته باشی دلت بخواد به  بهترین شیوه ای که مناسبه تربیتش کنی ،رابطه ات با آدم‌ها کارآمد باشه و....
اگر دوست داری زندگیت اینجور باشه می خوام بهت بگم گشتم نبود، نگرد نیست...
دنیای پوشالی مجازی، ما رو به لحظه های خوش زندگی آدم‌ها دعوت میکنه‌.
فارغ از اینکه چند درصد از این خوشی هایی که به اشتراک گذاشته میشه واقعیته.
ما رو با واقعیتی که موجود نیست،
سرگرم میکنه و گاهاً تو تله مقایسه گیر
می افتیم.
و نشخوارهای ذهنی شروع میشه که مردم چقدر مرفهن اند،چقدر
خوش شانس اند
چه بچه های خوبی دارن و
ما رو تو سیکل معیوب عقب افتادن میندازه.
در صورتی که عقب افتادنی در کار نیست .
چون زندگی مسیر نه مقصد، مقصد مرگه و ما روز به روز از واقعیت موجود دور میشیم.
و  زندگی واقعی جمع اضداده.
همین زندگی معمولی که من و تو داریم که وقتی آخر شب بازدهی روزمون رو چک میکنیم کلی کار نکرده برامون باقی میمونه .
و مهم اینه که در جهت ارزش هامون تلاش کنیم. و به اندازه ی نیازمون دلخوشی پیدا کنیم و روحمون رو صیقل بدیم...

#ستایش_قلب_سربی
#دلنوشته