مردها به عشق ڪه مبتلا میشوند ترسو میشوند...

مردها به عشق ڪه مبتلا میشوند ترسو میشوند...
از آینده میترسند،
از ڪسی ڪه بهتر از آنها باشد،
از ڪسی ڪه حرف زدن را بهتر بلد باشد،
از ڪسی ڪه جیبش پر پول تر باشد،
از ڪسی ڪه یڪهو از راه برسد و حرفی را ڪه آنها یڪ عمر دل دل ڪردند برای گفتنش بی هیچ مڪثی بگوید...
برای همین دور میشوند،سرد میشود
سخت میشوند
و محڪوم به عاشق نبودن، به بی وفایی، به بی احساسی...
زنها ولی وقتی دچار ڪسی میشوند؛
دل شیر پیدا میڪنند و میشوند مرد جنگ...
میجنگند؛
با ڪسانی ڪه نمیخواهند آنها را ڪنار هم،
با ڪسانی ڪه چپ نگاه میڪنند به مردشان،
با خودشان و قلبشان و غرور زنانه شان...
از جان و دل مایه میگذارند
و دست آخر به دستهایشان ڪه نگاه میڪنند خالیست،
به سمت چپ سینه شان ڪه نگاه میڪنند خالیست،
به زندگیشان ڪه نگاه میڪنند خالیست از حضور یڪی...
بعد محڪوم میشوند به ساده بودن، به زود باور بودن،
به تحمیل ڪردن خودشان...
هیچ ڪس هم این وسط نمیفهمد نه عقب ڪشیدن مرد، عاشق نبودن معنی میدهد
نه جنگیدن های زن، معنیش تحمیل ڪردن است...