DOCTORS OF GONGILL🥼part 72

+ بد مزه ست.
_ تنها چیزیه که داشتی!
--
یونگی در حال کتاب خواندن بود که موبایلش زنگ خورد. کتابش را پایین گذاشت و موبایلش
را برداشت.
+ یوبوسه یو؟
+ یونگی!
یونگی با شنیدن صدای پدرش، موبایلش را پایین اورد اما اقای مین داد زد: ازت خواهش
میکنم!
جی هیون همان موقع به سمت اتاق امد تا حال یونگی را بپرسد اما وقتی صدای جر و بحثش را
پای تلفن شنید، سر جایش ایستاد.
+ بزار عذر خواهی کنم.
+ فکر نمیکنی خیلی برای این کار دیره؟
اقای مین سرفه ی بلندی کرد و گفت: درسته. حق باتوعه. من اشتباه کردم. خودم میدونم. من...
من نتونستم پدر خوبی باشم. میتونی حداقل تظاهر کنی که منو بخشیدی؟
یونگی پوزخندی زد و گفت: خیلی خوش خیالی. من دیگه قرار نیست پدر صدات کنم...
جی هیون با سردرگمی به حرف های یونگی گوش میکرد.
+ در ضمن... تمام تالشتو بکن تا زود تر بمیری.
یونگی این را گفت و تلفن را قطع کرد. کتابش را برداشت و خواندن را از سر گرفت اما
میدانست نمیتواند مثل قبل تمرکز کند.
جی هیون از سر زدن به یونگی منصرف شد و روی کاناپه نشست. به حرف هایی که یونگی
پشت تلفن زده بود فکر میکرد و حدس هایی میزد.
--
جی هیون دستمال را خیس کرد و روی صورت یونگی کشید.
+ خیلی کثیفم.
_ یه گربه اندازه ی تو غر نمیزنه!
+ من عادت دارم هر روز دوش بگیرم اما االن نمیتونم.
جی هیون دستمال را داخل ظرف گذاشت و ظرف را برداشت تا از اتاق بیرون برود اما یونگی
مچ دستش را گرفت.
+ کمکم کن موهامو بشورم.
جی هیون اهی کشید و گفت: چرا انقدر غر میزنی؟!
+ یا هان جی هیون! من یه بار موهاتو شستم یادت نمیاد؟!
جی هیون خودش را به ان راه زد و گفت: یادم نمیاد.
+ بیخیال.
جی هیون نگاهی به یونگی کرد و اه کالفه ای کشید.
--
+ اخ!
_ باز چی شده؟!
+ خیلی سفت ماساژ میدی!
جی هیون انگشت هایش را محکم تر داخل موهای یونگی فشار داد.....