به بهانه قسمت اول جان سخت

جان سخت به کارگردانی مصطفی تقی‌زاده که قسمت اول آن منتشر شده، مجموعه‌ای از تالی‌فاسدهای اخلاقی و طغیانِ آن در روابط اجتماعی است. اگرچه با تماشای یک قسمت نمی‌توان در مورد همه‌ی وقایع داستانی نظر داد اما در سینما دو سکانس کافی است تا مشخص کند پیرنگ کجای سوژه قرار دارد. از اُپِنینگِ فیلم که با نگاهِ بُهت‌آورِ الناز حبیبی به دوست‌پسرِ سابقش بوجود می‌آید تا سکانسِ پایانی که قدیمی با جدید یک دعوای ناموسی می‌کنند، مسئله‌ی رابطه و غیرتِ یک مرد به چالش کشیده می‌شود. قسمتِ بخشش در آن به بعد موکول می‌شود، بخششی که گذشته‌ی نگار، الناز حبیبی، را در تنگنای معرفت و شناخت قرار خواهد داد. این بخشش در مجموعه‌ی تلویزیونی «زیر تیغ» هنرمند، به یک باور مذهبی رسید اما مشخصا در «جان سخت» سخت چنین اتفاقی روی دهد. منابع اجتماعی در دسترس برای پرورش یک خیالِ دراماتیک از رابطه، بیشتر از آنکه تحتِ تاثیر قاطبه‌ی جامعه‌ی ایرانی باشد، متاثر از رسانه‌های معاندی است که هدفشان از پیش مشخص شده. چنین می‌شود که ما نه سنتِ کلاسیک را در آثار نمایش خانگی می‌بینیم و نه مذهب را. همه جای جهان مردان بر زنانی که دوستشان دارند حساس هستند؛ از «فروشنده» فرهادی، تا سریالِ مورد بحث خیلی فاصله فکری وجود ندارد و آنچه باعث نمایان شدنِ حالِ جامعه می‌شود، فروشِ فرهنگِ ایرانی به غربی‌هایی است که با نفوذِ رسانه‌ای در جامعه، جوانان را با آدابِ کلاسیکِ ایرانی زاویه‌دار کرده‌اند و...
برای مطالعه متن کامل از لینک زیر استفاده کنید.
https://longtake.ir/mag/?p=25506
برای مشاهده ویدئوی مرتبط از لینک زیر استفاده کنید.
https://aparat.com/v/lhnme1k