سکوتِ لبهایت

سکوتِ لبهایت
خواهشِ غریبانهء قلبم را
به انزوا می کشد
دخیلم به آسمانِ نیلی بود
که شب از راه رسید
هر شب با چشمانِ خیالم
تا پشتِ پرچینِ شبنم زدهء گیسوانت
به دنبالِ
نیمهء گمشده ام میگردم
زلیخاوار به انتظار مینشینم
تا یوسفِ زمانم را بیابم
صدای پای مردِ دریا
در شبستان این ساحلِ نمناک
مُرغانِ دریا را عاشق می کند..