ساده دوستم بدار...

ساده دوستم بدار...
و در خطوط دستم گم و سرگردان شو...
برای هفته‌اے دوستم بدار...
برای چند روز...
ساعاتی...
من آنے نبودم ڪه به جاودانگے بیاندیشم...
دوستم بدار...دوستم بدار...دوستم بدار...

بیا و چون باران ببار...
بر تشنگے ام و صحرایم...
و در دهانم چون شمعے ذوب شو...
و در اجزاے وجودم بیامیز...
دوستم بدار...

مرا با پاڪدامنے ام یا باخطاهایم دوست بدار...
و مرا بپوشان...
ای بام بر آمده از گل...
ای جنگل هاے حنا...
من مردے هستم بے سرنوشت...
پس تو سرنوشتم شو...
دوستم بدار...
...