شعری که آیت الله بهجت(ره) دراواخر عمر شریفشان زمزمه میکرد

شعری که آیت الله بهجت(ره) دراواخر عمر شریفشان زمزمه میکردند....
با كدام آبرويی روز شمارش باشيم؟/
عصرها منتظر صبح بهارش باشيم؟/
سال ها منتظر سيصد و اندی مرد است/
آنقدر مرد نبوديم كه يارش باشيم.../
گيرم امروز به ما اذن ملاقاتی داد/
مركبی نيست كه راهی ديارش باشيم/
سال ها در پی كار دل ما افتاده/
يادمان رفت كمی در پی كارش باشيم/
ما چرا؟ خوبترين ها به فدای قدمش/
حيف او نيست كه ما ميثم دارش باشيم؟/
اگر آمد خبر رفتن ما را بدهيد/
به گمانم كه بنا نيست كنارش باشيم...
اللهم عجل لولیک الفرج